• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

تُلَقَّی (لغات‌قرآن)

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف


مرجع: تُلَقَّی (لغات‌قرآن)
مقالات مرتبط: لقاء (مفردات‌قرآن)، لقاء (مفردات‌نهج‌البلاغه).


تُلَقَّی: (وَ اِنَّکَ لَتُلَقَّی الْقُرْآنَ)
[۱] نمل/سوره۲۷، آیه۶.    

«تُلَقَّی» مضارع مجهول از باب‌ «تفعیل» است؛ ثلاثی مجرد آن متعدی به یک مفعول می‌شود (لقی) و ثلاثی مزید آن، متعدی به دو مفعول. در آیه مورد بحث، خداوند فاعل است و القاء کننده قرآن، پیامبر مفعول اول، و قرآن مفعول ثانی، و در اینجا چون به صورت فعل مجهول آمده، مفعول اول به جای فاعل نشسته، و مفعول دوم صریحاً در کلام آمده است.
[۲] راغب اصفهانی، حسین، المفردات، ط دارالقلم، ج۱، ص۷۴۵.    
[۳] طریحی، فخرالدین، مجمع البحرین، ت الحسینی، ج۱، ص۳۷۸.    
[۴] مکارم شیرازی، ناصر، تفسیر نمونه، ج۱۵، ص۴۲۵.    



(وَ إِنَّكَ لَتُلَقَّى الْقُرْآنَ مِن لَّدُنْ حَكِيمٍ عَلِيمٍ)
[۵] نمل/سوره۲۷، آیه۶.    
(به يقين اين قرآن از سوى خداوند حکیم و دانا بر تو القا مى‌شود.)
[۶] مکارم شیرازی، ناصر، ترجمه قرآن، ص۳۷۷.    

علامه طباطبایی در تفسیر المیزان می‌فرماید: كلمه تلقيه با كلمه تلقين تقريبا به يک معناست.
[۷] طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه محمدباقر موسوی، ج۱۵، ص۴۸۳.    
[۸] طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ج۱۵، ص۳۴۰.    
(دیدگاه شیخ طبرسی در مجمع البیان:
[۹] طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۱۸، ص۷۹.    
[۱۰] طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۷، ص۳۲۹.    
)

۱. ↑ نمل/سوره۲۷، آیه۶.    
۲. ↑ راغب اصفهانی، حسین، المفردات، ط دارالقلم، ج۱، ص۷۴۵.    
۳. ↑ طریحی، فخرالدین، مجمع البحرین، ت الحسینی، ج۱، ص۳۷۸.    
۴. ↑ مکارم شیرازی، ناصر، تفسیر نمونه، ج۱۵، ص۴۲۵.    
۵. ↑ نمل/سوره۲۷، آیه۶.    
۶. ↑ مکارم شیرازی، ناصر، ترجمه قرآن، ص۳۷۷.    
۷. ↑ طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه محمدباقر موسوی، ج۱۵، ص۴۸۳.    
۸. ↑ طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ج۱۵، ص۳۴۰.    
۹. ↑ طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۱۸، ص۷۹.    
۱۰. ↑ طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۷، ص۳۲۹.    


• مکارم شیرازی، ناصر، لغات در تفسیر نمونه، برگرفته از مقاله «تُلَقَّی»، ص۱۴۰.    


رده‌های این صفحه : لغات سوره نمل | لغات قرآن
جعبه ابزار