تُعَزِّرُوهُ (لغات‌قرآن)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
تُعَزِّرُوهُ: (وَ تُعَزِّرُوهُ وَ تُوَقِّرُوهُ)«تُعَزِّرُوهُ» از مادّه
«تعزیر» در اصل به معنای
«منع» است، سپس به هرگونه دفاع و نصرت و یاری کردن در مقابل دشمنان، اطلاق شده است.
به بعضی از مجازات‌هایی که مانع از گناه می‌شود نیز «تعزیر» می‌گویند. مطابق این تفسیر ضمیری که در «
تُعَزِّرُوهُ» آمده، به شخص
پیامبر (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) باز می‌گردد، و هدف از آن دفاع از او در مقابل دشمن، و تعظیم و بزرگداشت او است
(این تفسیر را «
شیخ طوسی» در
«تبیان» و «طبرسی» در
«مجمع البیان» و بعضی دیگر برگزیده‌اند).
اما جمعی از مفسران معتقدند که تمام ضمیرهای آیه به
خداوند باز می‌گردد، و منظور از
«تعزیر» در اینجا، یاری
دین خدا، و بزرگداشت او و آئین او است؛ دلیل آنها در انتخاب این تفسیر، هماهنگ شدن تمام ضمیرهای موجود در آیه است. ولی تفسیر اول مناسب‌تر به نظر می‌رسد.
(لِتُؤْمِنُوا بِاللَّهِ وَ رَسُولِهِ وَ تُعَزِّرُوهُ وَ تُوَقِّرُوهُ وَ تُسَبِّحُوهُ بُكْرَةً وَ أَصِيلًا) (تا شما به خدا و پيامبرش
ایمان بياوريد و از او دفاع كنيد و او را بزرگ داريد، و خدا را صبح و شام
تسبیح گوييد.)
علامه طباطبایی در
تفسیر المیزان می‌فرماید: تعزیر که مصدر
تعزروه است- به طوری‌که گفته‌اند - به معنای نصرت است.
(دیدگاه
شیخ طبرسی در
مجمع البیان:
)
•
مکارم شیرازی، ناصر، لغات در تفسیر نمونه، برگرفته از مقاله «تُعَزِّرُوهُ»، ص۱۳۳.
