تُعَزِّرُوهُ (لغات‌قرآن)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
تُعَزِّرُوهُ: (وَ تُعَزِّرُوهُ وَ تُوَقِّرُوهُ)«تُعَزِّرُوهُ» از مادّه
«تعزیر» در اصل به معنای
«منع» است، سپس به هرگونه دفاع و نصرت و یاری کردن در مقابل دشمنان، اطلاق شده است.
به بعضی از مجازات‌هایی که مانع از گناه می‌شود نیز «تعزیر» می‌گویند. مطابق این تفسیر ضمیری که در «تُعَزِّرُوهُ» آمده، به شخص
پیامبر (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) باز می‌گردد، و هدف از آن دفاع از او در مقابل دشمن، و تعظیم و بزرگداشت او است
(این تفسیر را «
شیخ طوسی» در
«تبیان» و «طبرسی» در
«مجمع البیان» و بعضی دیگر برگزیده‌اند).
اما جمعی از مفسران معتقدند که تمام ضمیرهای آیه به
خداوند باز می‌گردد، و منظور از
«تعزیر» در اینجا، یاری
دین خدا، و بزرگداشت او و آئین او است؛ دلیل آنها در انتخاب این تفسیر، هماهنگ شدن تمام ضمیرهای موجود در آیه است. ولی تفسیر اول مناسب‌تر به نظر می‌رسد.
(لِتُؤْمِنُوا بِاللَّهِ وَ رَسُولِهِ وَ تُعَزِّرُوهُ وَ تُوَقِّرُوهُ وَ تُسَبِّحُوهُ بُكْرَةً وَ أَصِيلًا) (تا شما به خدا و پيامبرش
ایمان بياوريد و از او دفاع كنيد و او را بزرگ داريد، و خدا را صبح و شام
تسبیح گوييد.)
علامه طباطبایی در
تفسیر المیزان می‌فرماید: تعزیر که مصدر تعزروه است- به طوری‌که گفته‌اند - به معنای نصرت است.
(دیدگاه
شیخ طبرسی در
مجمع البیان:
)
•
مکارم شیرازی، ناصر، لغات در تفسیر نمونه، برگرفته از مقاله «تُعَزِّرُوهُ»، ص۱۳۳.
