تَکَبُّر (مفردات‌قرآن)

تَکَبُّر (به فتح تاء و کاف و باء مشدد مضموم) از واژگان قرآن کریم به معنای خودبینی همراه با تکلف است.

تَکَبُّر به معنای خودبینی همراه با تکلف است.

(فَاهْبِطْ مِنْها فَما یَکُونُ لَکَ اَنْ‌ تَتَکَبَّرَ فِیها...) (از آن مقام و مرتبه‌ات فرود آى؛ تو حق ندارى در آن مقام و مرتبه تكبّر كنى).

۱.	↑ قرشی بنابی، علی اکبر، قاموس قرآن، ج۶، ص۷۴.
۲.	↑ راغب اصفهانی، حسین، المفردات، ط دارالقلم، ص۶۹۷-۶۹۸.
۳.	↑ اعراف/سوره۷، آیه۱۳.
۴.	↑ مکارم شیرازی، ناصر، ترجمه قرآن، ص۱۵۲.
۵.	↑ طباطبایی، سیدمحمدحسین، تفسیر المیزان، ج۸، ص۲۹.
۶.	↑ طباطبایی، سیدمحمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه سیدمحمدباقر موسوی، ج۸، ص۳۳.
۷.	↑ طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۴، ص۶۲۱.
۸.	↑ طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۹، ص۶۰.