تَوّاب (لغات‌قرآن)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
تَوَّاب: (وَ اَنَا التَّوَّابُ الرَّحیمُ) «تَوَّاب» صیغه مبالغه است و به معنای
کسی است که بسیار بازگشت‌کننده می‌باشد.
(إِلاَّ الَّذِينَ تَابُواْ وَ أَصْلَحُواْ وَ بَيَّنُواْ فَأُوْلَئِكَ أَتُوبُ عَلَيْهِمْ وَ أَنَا التَّوَّابُ الرَّحِيمُ) (مگر كسانى كه
توبه كردند، و اعمال بد خود را جبران نمودند، و آنچه را كتمان كرده بودند، بيان كردند؛ من توبه آنها را مى‌پذيرم؛ كه من توبه‌پذير و مهربانم.)
علامه طباطبایی در
تفسیر المیزان می‌فرماید: اين جمله استثنايى است از
آیه قبلى، و اگر در اين آيه توبه را مقيد به (بينوا) كرده و فرموده (مگر كسانى كه از اين علماى كتمان‌گر توبه كنند و براى مردم بيان كنند، آنچه را كه كتمان كرده بودند) اين است كه طورى توبه كنند كه همه مردم از توبه آنان خبردار شوند، و لازمه توبه كردنى چنين، اين است كه آنچه را كتمان كرده بودند، اظهار كنند و بگويند: ما در اين مدت حقيقت مطلب را كتمان كرده بوديم و اگر نه، توبه‌شان توبه نيست، و هنوز توبه نكرده‌اند، چون تاكنون
حق را كتمان مى‌كردند، و حالا كتمان خود را كتمان مى‌كنند.
(دیدگاه
شیخ طبرسی در
مجمع البیان:
)
•
مکارم شیرازی، ناصر، لغات در تفسیر نمونه، برگرفته از مقاله «تَوَّاب»، ص۱۴۵.
