تَفیضُ (لغات‌قرآن)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
تَفیضُ: (تَفیضُ مِنَ الدَّمْعِ)«تَفیضُ» از مادّه
«فیضان»، به معنای ریزش بر اثر پر شدن است،
هنگامی که انسان ناراحت می‌شود، اگر ناراحتی زیاد شدید نباشد، چشم‌ها پر از اشک می‌شود، بی آن که جریان یابد؛ اما هنگامی که ناراحتی به مرحله شدید رسد، اشک‌ها جاری می‌شود.
(وَ لاَ عَلَى الَّذِينَ إِذَا مَا أَتَوْكَ لِتَحْمِلَهُمْ قُلْتَ لاَ أَجِدُ مَا أَحْمِلُكُمْ عَلَيْهِ تَوَلَّواْ وَّ أَعْيُنُهُمْ تَفِيضُ مِنَ الدَّمْعِ حَزَنًا أَلاَّ يَجِدُواْ مَا يُنفِقُونَ) (و نيز گناهى نيست بر آنها كه وقتى نزد تو آمدند كه آنان را بر مركبى براى جهاد سوار كنى، گفتى: «مركبى كه شما را بر آن سوار كنم، در اختيار ندارم.» از نزد تو بازگشتند در حالى كه چشمانشان از اندوه اشكبار بود؛ زيرا چيزى نداشتند كه در راه خدا انفاق كنند و با آن به ميدان بروند).)
علامه طباطبایی در
تفسیر المیزان می‌فرماید: كلمه فيض به معنى لبريز شدن بر اثر پرى است، وقتى گفته مى‌شود فاض الاناء بما فيه معنايش اين است كه ظرف از آنچه كه در آن است لبريز شد.
(دیدگاه
شیخ طبرسی در
مجمع البیان:
)
•
مکارم شیرازی، ناصر، لغات در تفسیر نمونه، برگرفته از مقاله «تَفیضُ»، ص۱۳۶.
