تَشْعُرُون (لغاتقرآن)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
تَشْعُرُون:
(وَ لَكِن لاَّ تَشْعُرُونَ) تَشْعُرُون: از مادّه
«شعور» به معنى«دانستن و در كارى دقيق و باريک شدن» است.
به موردی از کاربرد
تَشْعُرُون در
قرآن، اشاره میشود:
(وَ لاَ تَقُولُواْ لِمَنْ يُقْتَلُ فِي سَبيلِ اللّهِ أَمْوَاتٌ بَلْ أَحْيَاء وَ لَكِن لاَّ تَشْعُرُونَ) (و به آنها كه در راه خدا كشته و
شهید مىشوند، مرده نگوييد! بلكه آنان زندهاند، ولى شما نمىفهميد.)
علامه طباطبایی در
تفسیر المیزان میفرماید: خطاب (نگوئيد) به
مؤمنین است كه به
خدا و
رسول و روز جزا
ایمان دارند و معتقدند كه بعد از زندگى دنيا زندگى ديگرى هست و ديگر از چنين كسانى تصور نمىرود كه بگويند: آنهايى كه در راه خدا كشته شدهاند به كلى از بين رفتهاند، با اينكه دعوت حقه دين را اجابت كردهاند و آيات بسيارى از
قرآن را كه درباره
معاد صحبت مىكند شنيدهاند.
علاوه بر اينكه آيه شريفه سخنش در باره عموم مردم نيست بلكه براى خصوص شهداء كه در راه خدا كشته شدهاند، خبر از زندگى بعد از مرگ میدهد و اين خبر را به مؤمنين كه هنوز شهيد نشدهاند و به همه
کفار میدهد، با اينكه زندگى بعد از مرگ اختصاص به شهيدان ندارد و شهيد و مؤمن غير شهيد، و كفار، همه اين زندگى را دارند پس بايد گفت: منظور از زندگى بعد از شهادت اين است كه نام شهيد زنده میماند و در اثر مرور زمان ذكر جميلش كهنه نمیشود.
آيه مورد بحث اشاره به افرادى است كه به علت عدم شعور و درک صحيح، به مفهوم واقعى شهادت پى نمىبرند و شهيدان را كه در راه خدا جان سپردهاند مرده مىخوانند، مىفرمايد:
«و به آنها كه در راه خدا كشته مىشوند مرده نگوييد، بلكه آنان زندگانند، ولى شما نمىفهميد»
(وَ لٰكِنْ لاٰ تَشْعُرُونَ) گروهى از مردم در آغاز
اسلام بودند كه هرگاه كسى از
مسلمانان در ميدان
جهاد به افتخار
شهادت نايل مىآمد مىگفتند فلانى مرد! و با اظهار تأسف از مردنش، ديگران را مضطرب مىساختند.
خداوند در پاسخ اين گفتههاى مسموم پرده از روى يک حقيقت بزرگ برمىدارد و با صراحت مىگويد: شما حق نداريد كسانى را كه در راه خدا جان مىدهند مرده بخوانيد، آنها زندهاند، زنده جاويدان و از روزیهاى معنوى در پيشگاه خدا بهره مىگيرند، با يكديگر سخن مىگويند و از سرنوشت پربارشان كاملا خشنودند، اما شما كه در چهار ديوارى محدود عالم ماده محبوس و زندانى هستيد اين حقايق را نمىتوانيد درک كنيد.
•
شریعتمداری، جعفر، شرح و تفسیر لغات قرآن بر اساس تفسیر نمونه، برگرفته از مقاله «تَشْعُرُون»، ج۲، ص۴۹۵.