• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

تَشْخَصُ (لغات‌قرآن)

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف


منبع: تَشْخَصُ (لغات‌قرآن)
مقالات مرتبط: شخص (مفردات‌قرآن)، شخص (مفردات‌نهج‌البلاغه).


تَشْخَصُ: (تَشْخَصُ فیهِ الْاَبْصارُ)
[۱] ابراهیم/سوره۱۴، آیه۴۲.    

«تَشْخَصُ» از مادّه‌ «شُخُوص» به معنای از حرکت افتادن چشم و به نقطه‌ای خیره شدن است.
[۲] راغب اصفهانی، حسین، المفردات، ط دارالقلم، ج۱، ص۴۴۷.    
[۳] طریحی، فخرالدین، مجمع البحرین، ت الحسینی، ج۴، ص۱۷۳.    
[۴] مکارم شیرازی، ناصر، تفسیر نمونه، ج۱۰، ص۴۰۳.    



(وَ لاَ تَحْسَبَنَّ اللّهَ غَافِلًا عَمَّا يَعْمَلُ الظَّالِمُونَ إِنَّمَا يُؤَخِّرُهُمْ لِيَوْمٍ تَشْخَصُ فِيهِ الأَبْصَارُ)
[۵] ابراهیم/سوره۱۴، آیه۴۲.    
(اى پیامبر! هرگز گمان مبر كه خدا، از آنچه ستمكاران انجام مى‌دهند، غافل است! نه، بلكه كيفر آنها را براى روزى كه چشم‌ها در آن بخاطر ترس و وحشت از حركت باز مى‌ايستد تأخير مى‌اندازد.)
[۶] مکارم شیرازی، ناصر، ترجمه قرآن، ص۲۶۰.    

علامه طباطبایی در تفسیر المیزان می‌فرماید: كلمه تشخص از شخص به معناى باز ايستادن حدقه چشم است.
[۷] طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه محمدباقر موسوی، ج۱۲، ص۱۱۹.    
[۸] طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ج۱۲، ص۸۲.    
(دیدگاه شیخ طبرسی در مجمع البیان:
[۹] طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۱۳، ص۱۴۸.    
[۱۰] طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۶، ص۸۸.    
)

۱. ↑ ابراهیم/سوره۱۴، آیه۴۲.    
۲. ↑ راغب اصفهانی، حسین، المفردات، ط دارالقلم، ج۱، ص۴۴۷.    
۳. ↑ طریحی، فخرالدین، مجمع البحرین، ت الحسینی، ج۴، ص۱۷۳.    
۴. ↑ مکارم شیرازی، ناصر، تفسیر نمونه، ج۱۰، ص۴۰۳.    
۵. ↑ ابراهیم/سوره۱۴، آیه۴۲.    
۶. ↑ مکارم شیرازی، ناصر، ترجمه قرآن، ص۲۶۰.    
۷. ↑ طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه محمدباقر موسوی، ج۱۲، ص۱۱۹.    
۸. ↑ طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ج۱۲، ص۸۲.    
۹. ↑ طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۱۳، ص۱۴۸.    
۱۰. ↑ طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۶، ص۸۸.    


• مکارم شیرازی، ناصر، لغات در تفسیر نمونه، برگرفته از مقاله «تَشْخَصُ»، ص۱۲۹.    


رده‌های این صفحه : لغات سوره ابراهیم | لغات قرآن
جعبه ابزار