تَراخَیٰ (مفردات‌نهج‌البلاغه)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
تَراخَی (به فتح تاء و خاء) از
واژگان نهج البلاغه به معنای
تباعد و دور شدن است.
آن فقط دو بار در «
نهج البلاغه» آمده است.
تَراخَی به معنای تباعد و دور شدن است.
به برخی از مواردی که در نهج البلاغه به کار رفته است، اشاره می‌شود:
امام علی (صلوات‌الله‌علیه) در رابطه با عدم یاری
عثمان به
معاویه می‌نویسد:
«ثُمَّ ذَکَرْتَ ما کانَ مِنْ اَمْری وَ اَمْرِ عُثْمانَ... فَاَیُّنا کانَ اَعْدَی لَهُ... اَمْ مَنْ بَذَلَ لَهُ نُصْرَتَهُ... اَمْ مَنِ اسْتَنْصَرَهُ فَتَراخی عَنْهُ بَثَّ الْـمَنونَ اِلَیْهِ» «سپس جریان عثمان را ذکر کرده‌ای، کدام یک از ما به او دشمن‌تر بودیم؛ آیا آنکه به او یاری کرد (که من بودم) یا آنکه عثمان او را به یاری خواند و او خود را کنار کشید و
مرگ را بر او گسترش داد.»
(شرح‌های نامه:
)
عثمان از معاویه یاری خواست او لشکری فرستاد ولی گفت از محل معیّن حرکت نکنند و منتظر ماندند تا عثمان کشته شد.
این کلمه فقط دو بار در «نهج البلاغه» آمده است.
•
قرشی بنابی، علی‌اکبر، مفردات نهج البلاغه، برگرفته از مقاله «تَراخَی»، ج۱، ص۴۴۱.
