تَخْشَعُ (لغات‌قرآن)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
تَخْشَعُ: (اَنْ تَخْشَعَ قُلُوبُهُمْ)«تَخْشَعُ» از مادّه
«خشوع» به معنای حالت تواضع و ادب جسمی و روحی است که در برابر حقیقت مهم یا شخص بزرگی، به
انسان دست می‌دهد.
(أَلَمْ يَأْنِ لِلَّذِينَ آمَنُوا أَن تَخْشَعَ قُلُوبُهُمْ لِذِكْرِ اللَّهِ وَمَا نَزَلَ مِنَ الْحَقِّ وَلَا يَكُونُوا كَالَّذِينَ أُوتُوا الْكِتَابَ مِن قَبْلُ فَطَالَ عَلَيْهِمُ الْأَمَدُ فَقَسَتْ قُلُوبُهُمْ وَكَثِيرٌ مِّنْهُمْ فَاسِقُونَ) (آیا وقت آن نرسیده است که دل‌های کسانی که
ایمان آورده‌اند، در برابر
ذکر خدا و آنچه از حق نازل شده است خاشع گردد و مانند کسانی نباشند که در گذشته به آنها کتاب آسمانی داده شد، سپس زمانی طولانی بر آنها گذشت و قلب‌هایشان بر اثر فراموشکاری قساوت یافت؛ و بسیاری از آنها گنه‌کارند؟!)
علامه طباطبایی در
تفسیر المیزان می‌فرماید: خشوع قلب آن تاثيرى است كه قلب آدمى در قبال مشاهده عظمت و كبريايى عظيمى به خود مى‌گيرد.
(دیدگاه
شیخ طبرسی در
مجمع البیان:
)
•
مکارم شیرازی، ناصر، لغات در تفسیر نمونه، برگرفته از مقاله «تَخْشَعُ»، ص۱۲۳.
