تَحْت (مفردات‌نهج‌البلاغه)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
تَحْت (به فتح تاء و سکون حاء) یکی از مفردات
نهج البلاغه، به معنای زیر و مقابل فوق (بالا) می‌باشد.
حضرت علی (علیه‌السلام) در خصوص شناخت ویژگی فکری هر
انسانی ازاین واژه استفاده نموده است.
تَحْت به معنای زیر و مقابل فوق (بالا) آمده است.
یکی از مواردی که در «نهج‌البلاغه» به کار رفته است، به شرح ذیل می‌باشد:
امام (صلوات‌الله‌علیه) در بیانی برای معرفی ویژگی‌های فکری هر انسانی، فرموده است:
«تَكَلَّموا تُعْرَفوا، فَإِنَّ الْمَرْءَ مَخْبوءٌ تَحْتَ لِسَانِهِ.» «سخن بگویید (تا شناخته شوید) زیرا مرد در زیر زبانش نهفته است.»
این واژه با مشتقاتش ۲۶ بار در «نهج البلاغه» آمده است.
•
قرشی بنابی، علی‌اکبر، مفردات نهج البلاغه، برگرفته از مقاله «تحت»، ص۱۷۱.
