تَبَرَّج (لغات‌قرآن)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
تَبَرَّج: (لاتَبَرَّجْنَ تَبَرُّجَ)«تَبَرَّج» به معنای آشکار ساختن زینت در برابر مردم است، و از مادّه
«برج» گرفته شده که در برابر دیدگان همه ظاهر است.
(وَقَرْنَ فِي بُيُوتِكُنَّ وَلَا تَبَرَّجْنَ تَبَرُّجَ الْجَاهِلِيَّةِ الْأُولَى وَأَقِمْنَ الصَّلَاةَ وَآتِينَ الزَّكَاةَ وَأَطِعْنَ اللَّهَ وَرَسُولَهُ إِنَّمَا يُرِيدُ اللَّهُ لِيُذْهِبَ عَنكُمُ الرِّجْسَ أَهْلَ الْبَيْتِ وَيُطَهِّرَكُمْ تَطْهِيرًا) (و در خانه‌های خود بمانید، و همچون دوران جاهلیّت نخستین در میان مردم ظاهر نشوید، و نماز را برپا دارید، و زکات را بپردازید، و خدا وپیامبرش را اطاعت کنید؛ خداوند فقط می‌خواهد پلیدی گناه را از شما اهل بیت دور کند و کاملًا شما را پاک سازد.)
علامه طباطبایی در
تفسیر المیزان می‌فرماید: کلمه
تبرج به معنای ظاهر شدن در برابر مردم است، همان طور که
برج قلعه برای همه هویدا است، و کلمه جاهلیة اولی به معنای
جاهلیت قبل از
بعثت است، پس در نتیجه مراد از آن، جاهلیت قدیم است، و اینکه بعضی گفته‌اند مراد از آن دوران هشتصد ساله ما بین
آدم و
نوح است، و یا گفته‌اند: زمان
داوود و
سلیمان است، و یا گفتار آنان که گفته‌اند زمان ولادت ابراهیم است، و یا گفتار آنان که گفته‌اند زمان
فترت بین
عیسی و
محمد (صلوات اللَّه علیهما) است، اقوالی است بدون دلیل.
(دیدگاه
شیخ طبرسی در
مجمع البیان:
)
•
مکارم شیرازی، ناصر، لغات در تفسیر نمونه، برگرفته از مقاله «تَبَرَّج»، ص۱۱۷.
