توکل مؤمنان (قرآن)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
یکی از مصادیق توکل‌کنندگان، مؤمنان هستند. در این مقاله
آیات مرتبط با توکل مؤمنان معرفی می‌شوند.
تنها بر خداوند
توکّل كردن، سفارش خدا به
مؤمنان و
مسلمانان:
۱. «... وعَلَى اللَّهِ فَليَتَوَكَّلِ المُؤمِنون؛
... و افراد باایمان، باید تنها بر خدا توکل کنند!»
۲. «يَستَبشِرونَ بِنِعمَةٍ مِنَ اللَّهِ وفَضلٍ وانَّ اللَّهَ لا يُضيعُ اجرَ المُؤمِنين• الَّذينَ قالَ لَهُمُ النّاسُ انَّ النّاسَ قَد جَمَعوا لَكُم فَاخشَوهُم فَزادَهُم ايمنًا وقالوا حَسبُنَا اللَّهُ ونِعمَ الوَكيل؛
و از
نعمت خدا و
فضل او (نسبت به خودشان نیز) مسرورند و (می بینند که) خداوند، پاداش مؤمنان را ضایع نمی‌کند (نه
پاداش شهیدان، و نه پاداش مجاهدانی که
شهید نشدند) اینها کسانی بودند که (بعضی از) مردم، به آنان گفتند: مردم (لشکر
دشمن) برای (حمله به) شما اجتماع کرده اند از آنها بترسید! اما این سخن، بر ایمانشان افزود و گفتند: خدا ما را کافی است و او بهترین حامی ماست.»
۳. «... وعَلَى اللَّهِ فَتَوَكَّلوا ان كُنتُم مُؤمِنين؛
... و بر خدا توکل کنید اگر ایمان دارید!»
۴. «يايُّهَا الَّذينَ ءامَنوا لا تَتَّخِذُوا ءاباءَكُم واخونَكُم اولِياءَ انِ استَحَبُّوا الكُفرَ عَلَى الايمنِ ومَن يَتَوَلَّهُم مِنكُم فَاولكَ هُمُ الظلِمون؛
ای کسانی که
ایمان آورده اید! هر گاه پدران و برادران شما،
کفر را بر ایمان ترجیح دهند، آنها را
ولی (و یار و
یاور و تکیه گاه) خود قرار ندهید! و کسانی از شما که آنان را ولی خود قرار دهند، ستمگرند»
۵. «... فَعَلَيهِ تَوَكَّلوا ان كُنتُم مُسلِمين؛
موسی گفت: ای
قوم من! اگر شما به خدا ایمان آورده اید، بر او توکل کنید اگر
تسلیم فرمان او هستید!»
۶. «انَّمَا النَّجوى مِنَ الشَّيطنِ لِيَحزُنَ الَّذينَ ءامَنوا ولَيسَ بِضارّهِم شَى‌ءًا الّا بِاذنِ اللَّهِ وعَلَى اللَّهِ فَليَتَوَكَّلِ المُؤمِنون؛
نجوا تنها از سوی
شیطان است می خواهد با آن مؤمنان غمگین شوند ولی نمی‌تواند هیچ گونه ضرری به آنها برساند جز بفرمان خدا پس مؤمنان تنها بر خدا توکل کنند!»
۷. «اللَّهُ لا الهَ الّا هُوَ وعَلَى اللَّهِ فَليَتَوَكَّلِ المُؤمِنون؛
خداوند کسی است که هیچ معبودی جز او نیست، و مؤمنان باید فقط بر او توکل کنند!»
توكّل مؤمنان به
خدا، از صفات نيك آنان:
۱. «يَستَبشِرونَ بِنِعمَةٍ مِنَ اللَّهِ وفَضلٍ وانَّ اللَّهَ لا يُضيعُ اجرَ المُؤمِنين• الَّذينَ قالَ لَهُمُ النّاسُ انَّ النّاسَ قَد جَمَعوا لَكُم فَاخشَوهُم فَزادَهُم ايمنًا وقالوا حَسبُنَا اللَّهُ ونِعمَ الوَكيل؛
و از نعمت خدا و فضل او (نسبت به خودشان نیز) مسرورند و (می بینند که) خداوند، پاداش مؤمنان را ضایع نمی‌کند (نه پاداش شهیدان، و نه پاداش مجاهدانی که شهید نشدند) اینها کسانی بودند که (بعضی از) مردم، به آنان گفتند: مردم (لشکر دشمن) برای (حمله به) شما اجتماع کرده اند از آنها بترسید! اما این سخن، بر ایمانشان افزود و گفتند: خدا ما را کافی است و او بهترین حامی ماست.»
۲. «انَّمَا المُؤمِنونَ الَّذينَ اذا ذُكِرَ اللَّهُ وجِلَت قُلوبُهُم واذا تُلِيَت عَلَيهِم ءَايتُهُ زَادَتهُم ايمنًا وعَلى رَبّهِم يَتَوَكَّلون؛
مؤمنان، تنها کسانی هستند که هر گاه نام خدا برده شود، دلهاشان ترسان می‌گردد و هنگامی که
آیات او بر آنها خوانده می شود، ایمانشان فزونتر می گردد و تنها بر پروردگارشان توکل دارند.»
۳. «انَّهُ لَيسَ لَهُ سُلطنٌ عَلَى الَّذينَ ءامَنوا وعَلى رَبّهِم يَتَوَكَّلون؛
چرا که او، بر کسانی که ایمان دارند و بر پروردگارشان توکل می کنند، تسلطی ندارد.»
۴. «والَّذينَ ءامَنوا وعَمِلوا الصلِحتِ ...• الَّذينَ صَبَروا وعَلى رَبّهِم يَتَوَكَّلون؛
و کسانی که ایمان آورده و کارهای شایسته انجام دادند... همانها که (در برابر مشکلات)
صبر (و
استقامت) کردند و بر پروردگارشان توکل می کنند.»
۵. «فَما اوتيتُم مِن شَى‌ءٍ فَمَتعُ الحَيوةِ الدُّنيا وما عِندَ اللَّهِ خَيرٌ وابقى لِلَّذينَ ءامَنوا وعَلى رَبّهِم يَتَوَكَّلون؛
آنچه به شما عطا شده متاع زودگذر زندگی دنیاست، و آنچه نزد خداست برای کسانی که ایمان آورده و بر پروردگارشان توکل می کنند بهتر و پایدارتر است.»
۶. «قَد كانَت لَكُم اسوَةٌ حَسَنَةٌ فى ابرهيمَ والَّذينَ مَعَهُ اذ قالوا لِقَومِهِم انّا بُرَءؤُا مِنكُم ... حَتّى تُؤمِنوا بِاللَّهِ وحدَهُ ... رَبَّنا عَلَيكَ تَوَكَّلنا والَيكَ انَبنا والَيكَ المَصير؛
برای شما سرمشق خوبی در زندگی
ابراهیم و کسانی که با او بودند وجود داشت، در آن هنگامی که به
قوم (مشرک) خود گفتند: ما از شما و آنچه غیر از خدا می پرستید بیزاریم... تا آن
زمان که به خدای یگانه ایمان بیاورید!... پروردگارا! ما بر تو توکل کردیم و به سوی تو بازگشتیم، و همه فرجامها بسوی تو است!»
۷. «قُل هُوَ الرَّحمنُ ءامَنّا بِهِ وعَلَيهِ ...؛
بگو: او خداوند رحمان است، ما به او ایمان آورده و بر او توکل کرده ایم و بزودی می دانید چه کسی در
گمراهی آشکار است!»
مرکز فرهنگ و معارف قرآن، فرهنگ قرآن، ج۹، ص۲۸۶، برگرفته از مقاله «توکل‌کنندگان (مؤمنان)».
