توفیق آدم (قرآن)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
آدم علیه‌السّلام برای
توبه و
انابه به درگاه
خداوند توفیق پیدا کرد.
توبه" در اصل به معنی" بازگشت" است، و در لسان
قرآن به معنی بازگشت از
گناه می‌آید، این در صورتی است که به شخص گنهکار نسبت داده شود، ولی گاه این کلمه به خدا نسبت داده می‌شود، در آنجا به معنی بازگشت به
رحمت است، یعنی رحمتی را که به خاطر ارتکاب گناه از بنده سلب کرده بود بعد از بازگشت او به خط
اطاعت و
بندگی به او باز می‌گرداند، و به همین جهت در مورد خدا تعبیر به"
تواب" (بسیار بازگشت کننده به رحمت) می‌شود.
آدم بعد از اینکه از
بهشت اخراج شد و به
زمین فرود آمد، چهل
روز به
سجده افتاد و از فراق بهشت گریه کرد و آنقدر نالید و با کلماتی که از خدا یاد گرفت
توبه کرد. گویند که این کلمات که
توبه آدم و
حوا بود، همان تمسک جستن به حق
پیامبراکرم صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌و‌سلم و
امام علی علیه‌السلام و
حضرت فاطمه زهرا علیهاالسلام و
امام حسن مجتبی علیه‌السلام و
امام حسین علیه‌السلام بود. در
روایات بسیاری، از
امامان نور علیه‌السّلام نقل شده است که
آدم به هنگام
ندامت و بازگشت به سوی خدا، نامهای بزرگ و پرشکوهی را بر
عرش نگریست و از حقیقت آنها پرسید. پیام آمد که: اینها نامهای محبوب‌ترین و برترین
بندگان خداست. و این نامها عبارتند از: محمد، علی، فاطمه، حسن و حسین. و
آدم پس از آموختن نام آنان و آگاهی از منزلت رفیعشان در بارگاه خدا، به آن شایسته ترینها
توسل جست.
فتلقی ءادم من ربه کلمـت فتاب علیه انه هو التواب الرحیم.(سپس
آدم از پروردگارش کلماتی دریافت داشت؛ (و با آنها
توبه کرد.) و خداوند
توبه او را پذیرفت؛ چرا که خداوند
توبه‌پذیر و مهربان است.)
ثم اجتبـه ربه فتاب علیه وهدی.(سپس پروردگارش او را برگزید، و
توبه‌اش را پذیرفت، و هدایتش نمود.)
فرهنگ قرآن، مرکز فرهنگ و معارف قرآن، برگرفته از مقاله «توفیق آدم».
