تهدید طغیانگران (قرآن)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
از مصادیق تهدیدشدگان که در
آیات قرآن معرفی شده‌اند، «
طغیانگران» هستند.
طغيانگران، مورد
تهدید خداوند:
«فَاسْتَقِمْ كَما أُمِرْتَ وَ مَنْ تابَ مَعَكَ وَ لا تَطْغَوْا إِنَّهُ بِما تَعْمَلُونَ بَصِيرٌ؛
پس همان‌گونه كه فرمان يافته‌اى،
استقامت كن؛ و همچنين كسانى كه با تو، به سوى خدا آمده‌اند (بايد استقامت كنند)؛ و سرپيچى نكنيد، كه او آنچه را انجام مى‌دهيد مى‌بيند.»
جمله «انّه بما تعملون بصير» تعليل مضمون سابق است؛ يعنى خداوند به اعمال شما آگاه است، از حدود خود تجاوز نكنيد كه مؤاخذه خواهيد شد.
تهديد طغيانگران به
عذاب اخروى، از سوى خداوند:
۱. «فَلَمَّا أَنْجاهُمْ إِذا هُمْ يَبْغُونَ فِي الْأَرْضِ بِغَيْرِ الْحَقِّ يا أَيُّهَا النَّاسُ إِنَّما بَغْيُكُمْ عَلى أَنْفُسِكُمْ مَتاعَ الْحَياةِ الدُّنْيا ثُمَّ إِلَيْنا مَرْجِعُكُمْ فَنُنَبِّئُكُمْ بِما كُنْتُمْ تَعْمَلُونَ؛
اما هنگامي كه آنها را رهائي بخشيد، (دوباره) در
زمین، بدون
حق،
ستم مي‌كنند اي مردم ستمهاي شما به زيان خود شماست، بهره اي از زندگي
دنیا (مي بريد) سپس بازگشت شما بسوي ماست و (خدا) شما را به آنچه عمل مي‌كرديد خبر مي‌دهد.»
۲. «فَإِلَّمْ يَسْتَجِيبُوا لَكُمْ فَاعْلَمُوا أَنَّما أُنْزِلَ بِعِلْمِ اللَّهِ وَ أَنْ لا إِلهَ إِلَّا هُوَ فَهَلْ أَنْتُمْ مُسْلِمُونَ؛
و اگر كافران دعوت شما را نپذيرفتند (به آنها بگوييد:)، بدانيد قرآن تنها با علم الهى نازل شده؛ و هيچ معبودى جز او نيست. آيا با اين حال، تسليم حق مى‌شويد؟!»
۳. «هذا وَ إِنَّ لِلطَّاغِينَ لَشَرَّ مَآبٍ • جَهَنَّمَ يَصْلَوْنَها فَبِئْسَ الْمِهادُ • هذا فَلْيَذُوقُوهُ حَمِيمٌ وَ غَسَّاقٌ؛
اين (پاداش
پرهیزگاران است)، و براى طغيانگران بدترين سرانجام است؛ همان
دوزخ، كه در آن وارد مى‌شوند؛ و چه بد جايگاهى است! اين مايع سوزان و مايع بدبويى است كه بايد از آن بچشند!»
۴. «إِنَّ جَهَنَّمَ كانَتْ مِرْصاداً • لِلطَّاغِينَ مَآباً؛
به يقين در آن روز
جهنم كمينگاهى است بزرگ، و محل بازگشتى براى طغيانگران.»
۵. «فَأَمَّا مَنْ طَغى • وَ آثَرَ الْحَياةَ الدُّنْيا • فَإِنَّ الْجَحِيمَ هِيَ الْمَأْوى؛
امّا آن كسى كه
طغیان كرده، و زندگى دنيا را بر آخرت مقدّم داشته، به يقين دوزخ جايگاه اوست.»
۶. «الَم تَرَ كَيفَ فَعَلَ رَبُّكَ بِعاد• الَّذينَ طَغَوا فِى البِلد• فَاكثَروا فيهَا الفَساد• فَصَبَّ عَلَيهِم رَبُّكَ سَوطَ عَذاب• انَّ رَبَّكَ لَبِالمِرصاد؛
آيا نديدي پروردگارت به
قوم عاد چه كرد؟ همان اقوامي كه در شهرها طغيان كردند. و
فساد فراوان در آنها ببار آوردند. لذا خداوند تازيانه عذاب را بر آنها فرو ريخت. مسلما پروردگار تو در
کمینگاه است.»
۷. «كَلَّا إِنَّ الْإِنْسانَ لَيَطْغى • إِنَّ إِلى رَبِّكَ الرُّجْعى • كَلَّا لَئِنْ لَمْ يَنْتَهِ لَنَسْفَعاً بِالنَّاصِيَةِ • ناصِيَةٍ كاذِبَةٍ خاطِئَةٍ • فَلْيَدْعُ نادِيَهُ • سَنَدْعُ الزَّبانِيَةَ؛
چنين نيست كه شما مى‌پنداريد به يقين انسان طغيان مى‌كند، و به يقين بازگشت همه به سوى پروردگار توست. چنان نيست (كه او مى‌پندارد)، اگر دست از كار خود برندارد، ناصيه‌اش (موى پيش سرش) را گرفته، و به سوى عذاب مى‌كشانيم. همان ناصيه دروغگوى خطاكار را! سپس يارانش را صدا زند (تا ياريش كنند). ما هم بزودى مأموران دوزخ را صدا مى‌زنيم (تا او را به دوزخ افكنند)!»
انذار طغیانگران (قرآن).
مرکز فرهنگ و معارف قرآن، فرهنگ قرآن، ج۱۹، ص۱۷۸، برگرفته از مقاله «تهدید طغیانگران».
