تهدید دشمنان (قرآن)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
از مصادیق تهدیدشدگان که در
آیات قرآن معرفی شده‌اند،
دشمنان هستند.
تهدید دشمنان و مخالفان
پیامبر صلی‌الله‌علیه‌وآله به
عذاب جهنّم:
۱. «ومَن يُشاقِقِ الرَّسولَ مِن بَعدِ ما تَبَيَّنَ لَهُ الهُدى ... نُوَلّهِ ما تَوَلّى ونُصلِهِ جَهَنَّمَ وساءَت مَصيرا؛
كسي كه بعد از آشكار شدن حق از در مخالفت با پيامبر در آيد ... ما او را به همان راه كه مي‌رود مي‌بريم و به دوزخ داخل مي‌كنيم و جايگاه بدي دارد.»
۲. «ذلِكَ بِانَّهُم شاقُّوا اللَّهَ ورَسولَهُ ومَن يَشاقِقِ اللَّهَ ورَسولَهُ فَانَّ اللَّهَ شَديدُ العِقَاب؛
اين به خاطر آنست كه آنها با خدا و پيامبرش صلي‌الله‌عليه‌وآله دشمني ورزي خدا و پيامبرش دشمني كند (
کیفر شديدي مي‌بيند) خداوند شديد العقاب است.»
۳. «الَم يَعلَموا انَّهُ مَن يُحادِدِ اللَّهَ ورَسولَهُ فَانَّ لَهُ نارَ جَهَنَّمَ خلِدًا فيها ذلِكَ الخِزىُ العَظيم؛
آيا نمي‌دانند هر كس با خدا و رسولش دشمني كند، براي او آتش دوزخ است كه جاودانه در آن مي‌ماند، اين يك رسوائي بزرگ است!»
تهديد شدن
دشمنان خدا، به عذاب سخت:
۱. «ويَومَ يُحشَرُ اعداءُ اللَّهِ الَى النّارِ فَهُم يوزَعون؛
به خاطر بياوريد روزي را كه دشمنان خدا را جمع كرده به سوي دوزخ مي‌برند، و صفوف پيشين را نگه مي‌دارند تا صفهاي بعد به آنها ملحق بشوند! »
۲. «ذلِكَ جَزاءُ اعداءِ اللَّهِ النّارُ لَهُم فيها دارُ الخُلدِ جَزاءً بِما كانوا بِايتِنا يَجحَدون؛
كيفر دشمنان خدا آتش است كه در آن سراي جاويدشان است، جزائي است در مقابل اينكه آيات ما را انكار مي‌كردند.»
۳. «انَّ الَّذينَ يُحادّونَ اللَّهَ ورَسولَهُ كُبِتوا كَما كُبِتَ الَّذينَ مِن قَبلِهِم ... ولِلكفِرينَ عَذابٌ مُهين؛
كساني كه با خدا و رسولش دشمني مي‌كنند خوار و
ذلیل مي‌شوند، آنگونه كه پيشينيان آنها خوار و ذليل شدند... و براي كافران عذاب خواركننده اي است. »
۴. «ذلِكَ بِانَّهُم شاقُّوا اللَّهَ ورَسولَهُ ومَن يُشاقّ اللَّهَ فَانَّ اللَّهَ شَديدُ العِقاب؛
اين به خاطر آن است كه آنها با خدا و رسولش دشمني كردند و هر كس با خدا دشمني كند عذاب الهي (در حق او) شديد است.»
آمادگی نظامی مسلمانان و
مؤمنان، عامل تهديد دشمنان
خدا:
«واعِدّوا لَهُم مَا استَطَعتُم مِن قُوَّةٍ ومِن رِباطِ الخَيلِ تُرهِبونَ بِهِ عَدُوَّ اللَّهِ وعَدُوَّكُم وءاخَرينَ مِن دُونِهِم لا تَعلَمونَهُمُ اللَّهُ يَعلَمُهُم وما تُنفِقوا مِن شَى‌ءٍ فى سَبيلِ اللَّهِ يُوَفَّ الَيكُم وانتُم لاتُظلَمون؛
در برابر آنها (دشمنان) آنچه توانائي داريد از نيرو آماده سازيد (و همچنين) اسبهاي ورزيده (براي ميدان نبرد) تا به وسيله آن دشمن خدا و دشمن خويش را بترسانيد و (همچنين) گروه ديگري غير از اينها را كه شما نمي‌شناسيد و خدا مي‌شناسد و هر چه در راه خدا (و تقويت بنيه دفاعي
اسلام)
انفاق كنيد. به شما باز گردانده مي‌شود و به شما
ستم نخواهد شد.»
مرکز فرهنگ و معارف قرآن، فرهنگ قرآن، ج۹، ص۳۳۴، برگرفته از مقاله «تهدیدشدگان (دشمنان)».
