گویای این است که قرآن در شب قدر که مصادف با ۱۷ رمضان بوده بر پیامبر اکرم صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم نازل شده است، و از آنها برمی آید که نزول قرآن به صورت یکپارچه و دفعی بوده است. از طرفی مردم مسلمان خود شاهد نزول تدریجی قرآن ظرف مدت ۲۳ سال بوده‌اند، و آیه: (وقرآنا فرقناه لتقراه علی الناس علی مکث ونزلناه تنزیلا)؛ «و قرآنی (با عظمت را) بخش بخش (بر تو) نازل کردیم تا آن را به آرامی به مردم بخوانی و آن را به تدریج نازل کردیم»
چگونگی جمع بین این دو مطلب از همان آغاز اسلام مطرح بوده، ولی سخنی از پیامبر صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم در این مورد گزارش نشده است. آنچه در وجه جمع این دو گفته شده همگی به ابن عباس منتهی می‌شود.
حکمت این تنزلات سه گانه را عظمت امر، بزرگداشت و تفخیم پیامبر صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم ، تکریم بنی آدم، مبالغه در نفی شک بر قرآن، ازدیادایمان به قرآن، و دقت بیشتر آیات در آسمان‌ها دانسته‌اند.
اما این تنزلات سه گانه، از آنجا که به سخن معصوم منتهی نمی‌شود، مورد اتفاق علما نیست؛ بلکه بسیاری این تنزلات را برای قرآن قائل نیستند. صبحی صالح که فقط نزول تدریجی قرآن را قبول دارد، می‌گوید: ما به نظریه معتقدان به تنزلات سه گانه قرآن عقیده‌ای نداریم؛ گرچه همه اسانید این نظریه صحیح هستند؛ زیرا اعتقاد و التزام به تنزلات مذکور تنها از طریق اخبار متواتر یقینی در کتاب و سنت امکان پذیر است. بنابراین، در این موضوع، صحتسند، برای اعتقاد و التزام به آن نمی‌تواند کافی باشد.
