تنبه اصحاب الجنه (قرآن)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
صاحبان باغ سوخته (
اصحاب الجنة)، پس از نابودى باغ خود، متوجه ربوبیت خدا شده، او را
تسبیح کردند.
صاحبان باغ سوخته، پس از نابودى باغ خود، متوجه
ربوبیت خدا شده، او را تسبیح کردند:
• «إِنَّا بَلَوْنَاهُمْ كَمَا بَلَوْنَا أَصْحَابَ الْجَنَّةِ إِذْ أَقْسَمُوا لَيَصْرِمُنَّهَا مُصْبِحِينَ؛ ما آنها را آزموديم، همان‌گونه که «صاحبان باغ» را
آزمایش کرديم، هنگامى که سوگند ياد کردند که ميوه‌هاى باغ را صبحگاهان (دور از چشم مستمندان) بچينند».
• «فَطَافَ عَلَيْهَا طَائِفٌ مِّن رَّبِّكَ وَهُمْ نَائِمُونَ؛ اما عذابى فراگير (
شب هنگام) بر (تمام)
باغ آنها فرود آمد؛ درحالى‌که همه در
خواب بودند».
• «فَأَصْبَحَتْ كَالصَّرِيمِ؛ و آن باغ سرسبز همچون شب سياه و ظلمانى شد»!
(صریم) از ماده (صرم) به معنى (قطع) است و در اینجا به معنى (شب ظلمانى)، یا (درخت بدون میوه) یا (خاکستر سیاه) است: زیرا شب با فرا رسیدن روز قطع مى‌شود همان‌گونه که روز با فرا رسیدن شب، و لذا گاهى به شب و روز ((صریمان) مى‌گویند، به‌هر‌حال منظور این است که آن‌چنان این بلاى آسمانى که ظاهرا
صاعقه عظیمى بوده است در این باغستان فرود آمد که تمام آن را یکجا
آتش زد، و چیزى جز مشتى
زغال و خاکستر سیاه از آن باقى نماند، و صاعقه‌ها هرگاه به چیزى بزنند همین‌گونه خواهد بود.
• «فَلَمَّا رَأَوْهَا قَالُوا إِنَّا لَضَالُّونَ؛ هنگامى که (وارد
باغ شدند و) آن را ديدند گفتند: «حقّاً» ما گمراهيم»!
• «قَالُوا سُبْحَانَ رَبِّنَا إِنَّا كُنَّا ظَالِمِينَ؛ گفتند: «منزه است پروردگار ما، مسلّماً ما
ظالم بوديم!».
• «عَسَى رَبُّنَا أَن يُبْدِلَنَا خَيْرًا مِّنْهَا إِنَّا إِلَى رَبِّنَا رَاغِبُونَ؛ اميدواريم پروردگارمان (ما را ببخشد و) بهتر از آن به جاى آن به ما بدهد؛ چراکه ما به او علاقه‌منديم!».
و معناى
آیه (عَسَى رَبُّنَا أَن يُبْدِلَنَا خَيْرًا مِّنْهَا إِنَّا إِلَى رَبِّنَا رَاغِبُونَ) این است که صاحبان باغ بعد از آنکه به
ظلم و
طغیان خود متوجه شدند گفتند: اى واى بر ما که ما مردمى متجاوز از حد بودیم، و پا از گلیم عبودیت فراتر نهادیم، براى اینکه براى پروردگار یکتاى خود اثبات شریک کردیم، و او را یگانه در
ربوبیت ندانستیم، و ما امیدواریم پروردگارمان بهتر از آن
جنت که طائفى از
عذاب ، سیاهش کرد و سوزاند، چیزى به ما بدهد، چون ما دیگر از هر چیزى دیگرى دل بریدیم، و دل به او بستیم.
مرکز فرهنگ و معارف قرآن، فرهنگ قرآن، ج۳، ص۴۱۱، برگرفته از مقاله «تنبه اصحاب الجنة».
