تمگروت
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
تَمْگْروت، روستایی در ۲۰ کیلومتری شهر زاگوره در جنوب
مراکش است که علت شهرت آن وجود زاویۀ اصلی
فرقه ناصریه در آنجا میباشد.
تَمْگْروت، یا تمجروت، تامکروت، تمکروت، روستایی در ۲۰ کیلومتری شهر زاگوره در جنوب
مراکش در کرانۀ چپ وادی (رود) درعه. این روستا درگذشته شهری متوسط با خانههایی از آجر سرخ رنگ در میان دیواری با ۴ دروازه محصور شده بود.
شهرت اصلی تمگروت به سبب وجود زاویۀ اصلی
فرقه ناصریه در آنجا بوده است. این زاویه در ۹۸۳ق/۱۵۷۵م توسط
شیخ ابوحفص بن عمر بن احمد انصاری از
مرابطون و از اعضای زاویۀ سیدالناس ساخته شد
، اما با اقامت سیدی عبدالله بن حسین و سیدی احمد بن ابراهیم دو تن از علمای آن روزگار در آنجا، بر شهرت آن افزوده شد.
در سدۀ ۱۱ق/۱۷م، با مرگ سیدی احمد بن ابراهیم، سیدی محمد بن ناصر درعی (د ۱۰۸۵ق) یکی از امامان مراکش، به همراه مریدان خود در آنجا اقامت گزید و ریاست آن را برعهده گرفت. این زاویه نزد سعدیهای مراکش بسیار اهمیت داشت تا جایی که از زاویهنشینان آن، سفیرانی را به
دربار عثمانی میفرستادند
؛ نفوذ شیخ زاویۀ تمگروت نیز تا حدی بود که در امور مملکتی هم مداخله میکرد.
پس از مرگ سیدی محمد بن ناصر ریاست زاویۀ ناصریۀ تمگروت به صورت موروثی در خاندان او باقی ماند. امروزه مقبرۀ افراد این خاندان در زاویۀ تمگروت باقی است. این مقبره پس از آتشسوزی ۱۲۸۶ق/۱۸۶۹م بازسازی شد
ابوعبدالله درعی و احمد درعی دو تن از مشاهیر و دانشمندان تمگروت هستند.
از آثار باقیمانده در تمگروت کتابخانۀ ناصریه است که محمد بن ناصر درعی آن را بنیان نهاد و فرزندانش بر شمار کتابهای آن افزودند.
(۱) التر عزیر سامح، الاتراک العثمانیون فی افریقیا الشمالیة، ترجمۀ محمود علی عامر، بیروت، ۱۴۰۹ق/۱۹۸۹م.
(۲) ابن عربی صدیق، المغرب، بیروت، ۱۴۰۴ق/۱۹۸۴م.
(۳) حجی محمد، جولات تاریخیة، بیروت، ۱۹۹۵م.
(۴) هربک ا، منابع مکتوب از سدۀ ۹ق/۱۵م، تاریخ عمومی افریقا، ترجمۀ حسن انوشه و یحیی مدرسی، تهران، ۱۳۷۲ش.
(۵) EI۲.
دانشنامه بزرگ اسلامی، مرکز دائرة المعارف بزرگ اسلامی، برگرفته از مقاله «تَمْگْروت»، شماره۶۰۸۹.