• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

تلف (مفردات‌نهج‌البلاغه)

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف


منبع: مفردات نهج البلاغه (جلد ۱)

تَلِف (به فتح تاء) یکی از مفردات نهج البلاغه، به معنای از بین رفتن و نابود شدن می‌باشد که حضرت علی (علیه‌السلام) در خطاب به دنیا از این واژه استفاده نموده است.


تَلِف (به فتح تاء) به معنای از بین رفتن و نابود شدن آمده است. چنان‌که گفته می‌شود: «تلف تلفا: هلک.»
[۱] ابن سیده، المحکم والمحیط الأعظم، ج۹، ص۴۹۰.    


امام (صلوات‌الله‌علیه) خطاب به دنیا فرموده است: «... و ملوک اسلمتهم الی التلف و اوردتهم موارد البلاء؛
[۲] صبحی صالح، نهج البلاغه، ص۴۱۹، نامه۴۵.    
چه بسا پادشاهانی که به نابودی تسلیم‌شان کرده و به موارد بلاء واردشان نمودی.»
همچنین در بیانی دیگر امام (علیه‌السلام) فرموده‌اند: «فان طاعة الله حرز من متالف مکتنفة و مخاوف متوّقعة؛
[۳] صبحی صالح، نهج البلاغه، ص۳۱۳، خطبه۱۹۸.    
طاعت خدا امان است از مهلکه‌هایی که انسان را احاطه کرده و از ترس‌هایی که متوّقع است.»
«متالف»: جمع متلف اسم مکان است.

این واژه دو ‌بار در «نهج البلاغه» آمده است.

۱. ↑ ابن سیده، المحکم والمحیط الأعظم، ج۹، ص۴۹۰.    
۲. ↑ صبحی صالح، نهج البلاغه، ص۴۱۹، نامه۴۵.    
۳. ↑ صبحی صالح، نهج البلاغه، ص۳۱۳، خطبه۱۹۸.    


قرشی بنابی، علی‌اکبر، مفردات نهج البلاغه، برگرفته از مقاله «تلف»، ص۱۷۶-۱۷۵.    


رده‌های این صفحه : مفردات نهج البلاغه | واژه شناسی واژگان نهج البلاغه
جعبه ابزار