• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

تقابل تقدم و تاخر

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف



تقابل تقدم و تاخر یکی از اصطلاحات به‌کار رفته در علم منطق بوده و از اقسام تضایف است.



مشهور این است که تقابل چهار قسم است: تضایف، تضاد، تناقض و عدم و ملکه. بعضی منطقیان سه نوع دیگر نیز به آنها افزوده‌اند که عبارت‌اند از: تقابل حرکت و سکون، کون و فساد و تقدم و تاخر، اما دیگران این موارد را از آن رو که حرکت با سکون، کون با فساد و تقدّم با تاخّر سنجیده می‌شود از نوع تقابل تضایف به حساب آورده‌اند.
[۱] ابن‌سینا، حسین بن عبدالله، الشفا (منطق)، ج۱، ص۲۱.
[۲] ابن‌سینا، حسین بن عبدالله، الشفا (منطق)، ج۱، ص۲۵۶.

تقابل تقدم و تاخّر، نسبت میان دو امر وجودی است که یکی متقدم و دیگری متاخر است. تقدّم و تاخّر پنج قسم است: ۱. زمانی؛ ۲. طبعی؛ ۳. رتبی؛ ۴. ذاتی؛ ۵. تقدّم و تاخّر به شرف.
[۴] ابوالحسن سالاری، بهمنیار بن مرزبان، التحصیل، ص۳۵.



در تنظیم این مقاله از منابع ذیل استفاده شده است:

• ابن‌سینا، حسین بن عبدالله، الشفا (منطق).
• ابوالحسن سالاری، بهمنیار بن مرزبان، التحصیل.
حلی، حسن بن یوسف، الجوهر النضید.    
خواجه نصیرالدین طوسی، محمد بن محمد، اساس الاقتباس.    


۱. ابن‌سینا، حسین بن عبدالله، الشفا (منطق)، ج۱، ص۲۱.
۲. ابن‌سینا، حسین بن عبدالله، الشفا (منطق)، ج۱، ص۲۵۶.
۳. خواجه نصیرالدین طوسی، محمد بن محمد، اساس الاقتباس، ص۵۸.    
۴. ابوالحسن سالاری، بهمنیار بن مرزبان، التحصیل، ص۳۵.
۵. علامه حلی، حسن بن یوسف، الجوهر النضید، ص۳۵.    



پایگاه مدیریت اطلاعات علوم اسلامی، برگرفته از مقاله «تقابل تقدم و تاخر»، تاریخ بازیابی۱۳۹۵/۱۲/۹.    




جعبه ابزار