تفسیر ابن ابی عمیر اثـر شـیـخ ابواحمد محمد (م ۲۱۷ ق) فرزند ابی عمیر زیاد بن عیسی ازدی بغدادی، از شیوخ محدثان امامیه و اعاظم فقهاء و مفسران شیعه و از ثقات اصحاب ائمه (امام موسی کاظم و حضرت رضا و حضرت جواد (علیهم‌السلام)). شیخ طوسی در کتاب خود الفهرست می‌نویسد ائمه ثلاثه را درک کرد سپس او را به نیکی توثیق کرده است. هارون الرشید به خاطر تشیعش او را به زندان افکند به یک روایت چهار سال در زندان به سر برد، و بـعضی هفده سال ذکر نموده‌اند، و خواهرش مؤلفات او را دفن نمود و قسمتی از آثار وی از بین رفت. در بعضی از کتب رجالی مؤلفات او نود و چهار عنوان یاد شده است. جمع کثیری از اکابر محدثان امامیه در حوزه او تربیت یافته‌اند.
تفسیر وی به زبان عربی و به شیوه روائی است. نجاشی (م ۴۵۰ ق) از طریق استادش شیخ مفید با چهار واسطه از او نقل روایت می‌کند. و نیز طی تفسیرهای روائی از آن بسیار نقل شده است.
