تشبیه (قرآن)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
تشبیه در لغت به معنای
تمثیل و در اصطلاح، برقرار کردن مماثلت بین دو شیء یا بیشتر به وسیله ادات تشبیه است که اشتراک آنها در یک
صفت یا بیشتر قصد شده باشد.
ارکان تشبیه چهار تاست: مشبه، مشبه به، وجه شبه و ادات تشبیه.
اگر
وجه شبه در تشبیه، صفتی غیر حقیقی باشد و از امور مختلف انتزاع شده باشد تمثیلی خوانده می‌شود؛ مانند تشبیه
انسان به ماه در
سرعت فنا که از حالات مختلف آن (
هلال،
بدر و
محاق) انتزاع شده است و اگر وجه شبه از امور مختلف انتزاع نشده باشد آن را غیرتمثیلی گویند؛ مانند تشبیه صورت به
بدر.
در این مدخل از آیاتی استفاده شده است که در آن ادات تشبیه و یا کلمه «مثل» به کار رفته یا مواردی که از نظر
علمبلاغت تشبیه محسوب می‌شود.
مرکز فرهنگ و معارف قرآن، فرهنگ قرآن، ج۸، ص۱۰۳، برگرفته از مقاله «تشبیه».
