تسخیر ستارگان (قرآن)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
تسخیر ستارگان آیت الهی است و
تعقل و
خردورزی، راه شناخت این نشانه برای انسان است.
هو الذی... • وسخر لکم... والنجوم مسخرت بامره ان فی ذلک لایـت لقوم یعقلون.
او کسی است که... و ستارگان نیز به فرمان او مسخر شمایند در این، نشانه‌هایی است (از عظمت خدا،) برای گروهی که
عقل خود را به کار می‌گیرند
این تعبیر جالب (مسخر بودن موجودات برای انسان به فرمان خدا) علاوه بر اینکه شخصیت و
عظمت واقعی انسان را از دیدگاه اسلام و قرآن روشن می‌سازد، و به او عظمتی می‌بخشد که درخور مقام
خلیفة اللهی است، نعمتهای گوناگون خدا را به خاطرش می‌آورد،
حس قدردانی را در او برمی انگیزد، و از نظام بدیعی که در چگونگی این تسخیر به کار رفته، وی را به خدا نزدیک می‌سازد.
و به همین جهت در پایان آیه میگوید: در این تسخیر نشانه‌هایی است برای آنها که اندیشه می‌کنند
تسخیر ستارگان، جلوه
ربوبیت یکتای خداوند در جهان است.
ان ربکم الله الذی... والنجوم مسخرت بامره... تبارک الله رب العــلمین.
پروردگار شما، خداوندی است که آسمانها و زمین را در شش روز
دوران آفرید سپس به تدبیر جهان هستی پرداخت با (پرده تاریک) شب، روز را می‌پوشاند و شب به دنبال روز، به سرعت در حرکت است و خورشید و ماه و ستارگان را آفرید، که مسخر فرمان او هستند. آگاه باشید که آفرینش و تدبیر (جهان)، از آن او (و به فرمان او) ست! پر برکت (و زوال ناپذیر) است خداوندی که پروردگار جهانیان است
تسخیر ستارگان، جلوه
فرمانروایی بی همتای خداوند در جهان:
ان ربکم الله الذی... والنجوم مسخرت بامره الا له الخلق والامر..
پروردگار شما، خداوندی است که خورشید و ماه و ستارگان را آفرید، که مسخر فرمان او هستند. آگاه باشید که آفرینش و
تدبیر (جهان)، از آن او (و به فرمان او) ست!
هو الذی... • ... والنجوم مسخرت بامره..
او کسی است که... و ستارگان نیز به فرمان او مسخر شمایند در این، نشانه‌هایی است (از عظمت خدا،) برای گروهی که عقل خود را به کار می‌گیرند
و معنای آیه این است که هر شانی از شؤون عالم صنع و ایجاد از امر خدای تعالی است و خدای تعالی غالب و آن امور
مغلوب و
مقهور او هستند و او را در هر چه که بخواهد مطیع و منقاد می‌باشند و نمی‌توانند از خواسته او
استکبار و
تمرد کنند، و از تحت سلطنت او خارج گردند، هم چنان که نمی‌توانند از او سبقت بگیرند، و چیزی از قلم
تدبیر او نمی‌افتد، هم چنان که فرموده:
امر، عبارت است از وجود هر موجود از این نقطه نظر که تنها مستند به خدای تعالی است، و خلق، عبارت است از وجود همان موجود از جهت اینکه مستند به خدای تعالی است با وساطت
علل و اسباب.
مقصود از
خلقت ، پدید آوری و مقصود از امر، این است که هر چه بخواهد و بپسندد، در میان آفریدگان
حکم می‌کند.
مرکز فرهنگ و معارف قرآن، فرهنگ قرآن، ج۸، ص۸۶، برگرفته از مقاله «تسخیر ستارگان».
