تَزاوَرُ (لغات‌قرآن)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
تَزاوَرُ: (اذَا طَلَعَت تَّزاوَرُ عَنْ کَهْفِهِمْ)تعبیر به
«تَزاوَرُ» که به معنای «تمایل پیدا کردن» است،
این نکته را دربردارد که گویی
خورشید، ماموریت داشت از سمت راست غار، بگذرد.
و از این گذشته
«تَزاوَرُ» که از مادّه
«زیارت» است توام با آغازگری است که مناسب
طلوع آفتاب می‌باشد.
(وَ تَرَى الشَّمْسَ إِذَا طَلَعَت تَّزَاوَرُ عَن كَهْفِهِمْ ذَاتَ الْيَمِينِ وَ إِذَا غَرَبَت تَّقْرِضُهُمْ ذَاتَ الشِّمَالِ وَ هُمْ فِي فَجْوَةٍ مِّنْهُ ذَلِكَ مِنْ آيَاتِ اللَّهِ مَن يَهْدِ اللَّهُ فَهُوَ الْمُهْتَدِ وَ مَن يُضْلِلْ فَلَن تَجِدَ لَهُ وَلِيًّا مُّرْشِدًا) (و اگر در آن‌جا بودی خورشید را می‌دیدی که به هنگام طلوع، به سمت راست غارشان متمایل می‌گردد؛ و به هنگام غروب، به سمت چپ؛ و آنها در فراخنایی از آن غار قرار داشتند؛ این از نشانه‌های خداست. هر کس را
خدا هدایت کند، هدایت یافته واقعی اوست؛ و هر کس را گمراه نماید، هرگز سرپرست و راهنمایی برای او نخواهی یافت.)
علامه طباطبایی در
تفسیر المیزان می‌فرماید: كلمه تزاور به معناى تمايل است كه از ماده
زور به معناى ميل گرفته شده.
(دیدگاه
شیخ طبرسی در
مجمع البیان:
)
•
مکارم شیرازی، ناصر، لغات در تفسیر نمونه، برگرفته از مقاله «تَزاوَرُ»، ص۱۲۸.
