تَراخَیٰ (مفردات‌نهج‌البلاغه)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
تَراخی (به فتح تاء) از
واژگان نهج البلاغه به معنای
تباعد و دور شدن است.
این واژه فقط دو بار در «
نهج البلاغه» آمده است.
تَراخَی به معنای تباعد و دور شدن است.
به برخی از مواردی که در نهج البلاغه به کار رفته است، اشاره می‌شود:
امام علی (صلوات‌الله‌علیه) در رابطه با عدم یاری
عثمان به
معاویه می‌نویسد:
«ثُمَّ ذَکَرْتَ ما کانَ مِنْ اَمْری وَ اَمْرِ عُثْمانَ... فَاَیُّنا کانَ اَعْدَی لَهُ... اَمْ مَنْ بَذَلَ لَهُ نُصْرَتَهُ... اَمْ مَنِ اسْتَنْصَرَهُ فَتَراخی عَنْهُ بَثَّ الْـمَنونَ اِلَیْهِ» «سپس جریان عثمان را ذکر کرده‌ای، کدام یک از ما به او دشمن‌تر بودیم؛ آیا آنکه به او یاری کرد (که من بودم) یا آنکه عثمان او را به یاری خواند و او خود را کنار کشید و
مرگ را بر او گسترش داد.»
عثمان از معاویه یاری خواست او لشکری فرستاد ولی گفت از محل معیّن حرکت نکنند و منتظر ماندند تا عثمان کشته شد.
این کلمه فقط دو بار در «نهج البلاغه» آمده است.
•
قرشی بنابی، علی‌اکبر، مفردات نهج البلاغه، برگرفته از مقاله «تَراخَی»، ج۱، ص۴۴۱.
