تذکّر (لغات‌قرآن)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
تذکّر: (یَذَّکَّرُ اِلّآ اُولُوا الْاَلْبابِ)«تذکر» به معنای
«یادآوری» و نگاه‌داری علوم و دانش‌ها در درون روح است.
(يُؤتِي الْحِكْمَةَ مَن يَشَاءُ وَمَن يُؤْتَ الْحِكْمَةَ فَقَدْ أُوتِيَ خَيْرًا كَثِيرًا وَ مَا يَذَّكَّرُ إِلاَّ أُوْلُواْ الأَلْبَابِ) (دانش و حكمت را به هر كس بخواهد و شايسته باشد مى‌دهد؛ و به هر كس دانش داده شود، خير فراوانى داده شده است. و جز خردمندان، اين حقايق را درك نمى‌كنند، و متذكّر نمى‌گردند.)
علامه طباطبایی در
تفسیر المیزان می‌فرماید: کلمه تذکر که مصدر یذکر است به معنای منتقل شدن از نتیجه به مقدمات نتیجه، و یا منتقل شدن از مقدمات به نتیجه است، و آیه شریفه دلالت دارد بر اینکه به دست آوردن حکمت متوقف بر تذکر است، و تذکر هم متوقف بر عقل است، پس کسی که عقل ندارد حکمت ندارد.
(دیدگاه
شیخ طبرسی در
مجمع البیان:
)
•
مکارم شیرازی، ناصر، لغات در تفسیر نمونه، برگرفته از مقاله «تذکّر»، ص۱۲۵.
