تدبیر به امر الهی (قرآن)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
در
شب قدر همه امور هستی به امر و فرمان الهی
تدبیر و مقدر می‌شود.
تدبیر امور هستی به
فرمان الهی در
شب قدر است:
والکتـب المبین• انا انزلنـه فی لیلة مبـرکة انا کنا منذرین• فیها یفرق کل امر حکیم• امرا من عندنا انا کنا مرسلین. «
سوگند به این کتاب روشنگر، که ما آن را در شبی پر
برکت نازل کردیم ما همواره انذارکننده بوده ایم! در آن
شب هر امری بر اساس
حکمت (الهی) تدبیر و جدا می گردد. (آری،
نزول قرآن) فرمانی بود از سوی ما (محمد صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم را) فرستادیم! » (مقصود از «لیلة مبارکة» به دلیل
آیه اول از
سوره قدر، شب قدر است.)
در
روایات متعددی که در
تفسیر علی بن ابراهیم از
امام باقر و
امام صادق و
امام ابو الحسن (موسی بن جعفر) ع نقل شده می خوانیم که در تفسیر انا انزلناه فی لیلة مبارکة فرمودند:
هی لیلة القدر، انزل الله عزّوجلّ القرآن فیها الی البیت المعمور جملة واحدة، ثم نزل من البیت المعمور علی رسول الله صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم فی طول عشرین سنة:
" منظور از این شب مبارک شب قدر است که
خداوند همه
قرآن را یک جا در آن شب به"
بیت المعمور" نازل کرد، سپس در طول بیست سال از" بیت المعمور" بر
رسول الله تدریجا نازل فرمود (توجه داشته باشید که در اینجا نیز در مورد
نزول دفعی تعبیر به" انزل" و در مورد
نزول تدریجی تعبیر به" نزل" شده است).
انا انزلنـه فی لیلة القدر. «ما آن (
قرآن) را در شب قدر نازل کردیم! ».
. تنزل الملـئکة والروح فیها باذن ربهم من کل امر. «
فرشتگان و «
روح» در آن شب به
اذن پروردگارشان برای (تقدیر) هر کاری نازل می شوند.»
ضمیر در" انزلناه" به قرآن برمی گردد، و ظاهرش این است که: می خواهد بفرماید همه قرآن را در شب قدر نازل کرده، نه بعضی از
آیات آن را، مؤیدش هم این است که تعبیر به انزال کرده، که ظاهر در اعتبار یکپارچگی است، نه تنزیل که ظاهر در نازل کردن تدریجی است.
با توجه به اینکه" تنزل" فعل مضارع است، و دلالت بر استمرار دارد (در اصل" تتنزل" بوده) روشن می شود که شب قدر مخصوص به
زمان پیغمبر اکرم ص و نزول
قرآن مجید نبوده، بلکه امری است مستمر و شبی است مداوم که در همه سال تکرار می شود.
منظور از" من کل امر" این است که
فرشتگان برای
تقدیر و تعیین سرنوشتها و آوردن هر
خیر و برکتی در آن شب (شب قدر) نازل می شوند، و هدف از نزول آنها انجام این امور است. یا اینکه هر امر خیر و هر
سرنوشت و تقدیری را با خود می آورند.
مرکز فرهنگ و معارف قرآن، فرهنگ قرآن، ج۴، ص۳۶۲، برگرفته از مقاله «تدبیر به امر الهی».
