• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

تخصیص به منفصل

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف


تخصیص به منفصل به تخصیص عام به وسیله دلیل خاص مستقل از دلیل عام اطلاق می‌شود.


هر گاه مخصصی، عرفاً جدای از عام باشد، یعنی در کلامی دیگر به صورت مستقل وارد شود، به گونه‌ای که عرف آن را جزء جمله عام یا ملحقات آن به شمار نیاورد، تخصیص به منفصل نامیده می‌شود، مانند آیه : ﴿خَلَقَ لَکُمْ ما فِی الْاَرْضِ جَمِیعاً﴾؛ «هر چه روی زمین است برای شما خلق شده»
[۱] بقرة/سوره۲، آیه۲۹.    
و ﴿وَلا تَاْکُلُوا مِمّا لَمْ یُذْکَرِ اسْمُ اللهِ عَلَیْهِ﴾؛ «آن چه را که هنگام ذبح ، اسم خدا بر آن برده نشده است، نخورید»،
[۲] انعام/سوره۶، آیه۹.    
که در اینجا جمله مخصص «لا تاکلوا...». جمله‌ای مستقل است و از جمله عام جدا بوده و جزء ملحقات آن به شمار نمی‌آید.
[۳] قوانین الاصول، میرزای قمی، ابوالقاسم بن محمد حسن، ج۱، ص۲۴۱.    
[۴] اجود التقریرات، نائینی، محمد حسین، ج۱، ص۴۵۰.    


تخصیص به متصل.

۱. ↑ بقرة/سوره۲، آیه۲۹.    
۲. ↑ انعام/سوره۶، آیه۹.    
۳. ↑ قوانین الاصول، میرزای قمی، ابوالقاسم بن محمد حسن، ج۱، ص۲۴۱.    
۴. ↑ اجود التقریرات، نائینی، محمد حسین، ج۱، ص۴۵۰.    


فرهنگ‌نامه اصول فقه، تدوین توسط مرکز اطلاعات و مدارک اسلامی، ص۲۹۰، برگرفته از مقاله «تخصیص به منفصل».    



رده‌های این صفحه : اصطلاحات اصولی | اصول فقه | تخصیص
جعبه ابزار