• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

تحزین

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف



تحزین، قرائت قرآن با صدای حزین است.



«تحزین» یعنی رقیق و نازک کردن صدا هنگام قرائت قرآن، به گونه‌ای که گویا قاری قرآن اندوهگین است و بر اثر خشوع و خضوع، حالتی نزدیک به گریه دارد. این حالت اگر به دور از ریا باشد، پسندیده است.

۱.۱ - حدیثی از امام صادق

امام صادق علیه‌السّلام فرموند: «ان القرآن نزل بالحزن فاقرؤوه بالحزن؛ قرآن با حزن نازل شده است؛ پس آن را با حزن بخوانید! »

۱.۲ - نظر سیوطی

سیوطی در الاتقان این نوع قرائت قرآن را بدعت و حرام می‌داند.
[۳] فاضل گروسی، عبد الحسین، - ۱۳۲۴، تجویداستدلالی، ص۳۳۵.


۱. سخاوی، علی بن محمد، ۵۵۸-۶۴۳ق، جمال القراء و کمال الاقراء، ج۱، ص۶۴۲    .
۲. سیوطی، عبد الرحمان بن ابی بکر، ۸۴۹ - ۹۱۱ق، الاتقان فی علوم القرآن، ج۱، ص۳۵۱.    
۳. فاضل گروسی، عبد الحسین، - ۱۳۲۴، تجویداستدلالی، ص۳۳۵.



فرهنگ‌نامه علوم قرآنی، برگرفته از مقاله «تحزین».    




جعبه ابزار