تجلی جبرئیل (قرآن)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
جبرئیل، واژه‌ای عجمی غیر عربی، معرب و به معنای بنده خدا
و نام فرشته حامل
وحی است.
جبرئیل با سیمای اصلی خود بر -
پیامبر صلی الله علیه وآله- در
افق اعلی ظاهر می شد.
جریان ظهور جبرئیل با سیمای اصلی خود بر -پیامبر صلی الله علیه وآله- در افق اعلی در سوره نجم امده است:
ذو مرة فاستوی• وهو بالافق الاعلی. « (سروش) نیرومندی که (مسلط) درایستاد؛ در حالی که او در افق اعلی بود.»
نظریه مشهور مفسران این است که معلم پیامبر -صلی الله علیه وآله - همان"
جبرئیل امین " پیک وحی خدا بود، که قدرت فوق العاده‌ای داشت.
او که معمولا به صورت" انسانی خوش چهره" بر پیامبر -صلی الله علیه وآله - ظاهر می‌گشت، و پیام الهی را ابلاغ می‌نمود دو بار در تمام عمر آن حضرت صبه قیافه و چهره اصلیش بر او ظاهر گشت:
مرتبه اول همان است که در آیات فوق می‌خوانیم که در افق بالا ظاهر گشت (و تمامی
شرق و
غرب را پوشانده بود، و آن چنان با عظمت بود که پیامبر -صلی الله علیه وآله - به هیجان آمد) و هم او بود که به پیامبر نزدیک شد تا آن حد که فاصله چندانی میان آنها نبود، و تعبیر به"
قاب قوسین "
کنایه از نهایت نزدیکی است.
مرتبه دوم در جریان
معراج پیامبر صبود که در آیات آینده از آن گفتگو شده است، و به خواست
خدا در باره آن سخن خواهیم گفت.
بعضی از مفسران که این نظر را برگزیده‌اند تصریح کرده‌اند دیدار اول پیامبر صبا جبرئیل به صورت اصلیش در کنار غار" حرا" در"
جبل النور " واقع شده است.
فرهنگ قرآن، مرکز فرهنگ و معارف قرآن، برگرفته از مقاله «تجلی جبرئیل».
