تَبَلُّغ (مفرداتنهجالبلاغه)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
تَبَلُّغ (به فتح تاء و باء) از
باب تفعّل، یکی از
مفردات نهج البلاغه، به معنای اکتفاء است.
حضرت علی (علیهالسلام) در توصیف
خفاش، از این واژه استفاده نموده است.
مواردی متعدد از این مادّه در «
نهجالبلاغه» آمده است.
تَبَلُّغ (به فتح تاء و باء) از باب تفعّل، به معنای اکتفاء آمده است.
چنانکه گفته میشود: «
تَبَلّغ بِکَذا: اِکتَفَی بِهِ.»
یکی از مواردی که در «نهجالبلاغه» به کار رفته است، به شرح ذیل میباشد:
امام (صلواتاللهعلیه) در در وصف خفّاش فرماید:
«فَإِذا أَلْقَتِ الشَّمْسُ قِناعَها ... أَطْبَقَتِ الاَْجْفانَ عَلَى مَآقيها وَ تَبَلَّغَتْ بِما اكْتَسَبَتْهُ مِنَ الْمَعاشِ في ظُلَمِ لَياليها.» «چون
آفتاب پردهاش را افکند و طلوع کرد، خفاش پلکهای خود را بر پایین
چشم میگذارد و به آنچه از قوت در
ظلمت شبها به دست آورده اکتفاء میکند.»
مواردی متعدد از این مادّه در «نهجالبلاغه» به کار رفته است.
قرشی بنابی، علیاکبر، مفردات نهج البلاغه، برگرفته از مقاله «بلاغ»، ص۱۵۴.