اِبْرام (مفردات‌نهج‌البلاغه)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
برم و دیگر مشتقات آن مانند:
•
اِبْرام (به کسر الف و سکون باء)
•
مبرم•
تبرّم از
مفردات نهج البلاغه، به معنای محکم کردن، خستگی و زود رنجی است.
در مواردی از این واژه استفاده نموده است.
برم، و مشتقات آن به معنای محکم کردن،
تضجّر، خستگی و زود رنجی آمده است.
برخی از مواردی که در «
نهج‌البلاغه» به کار رفته است، به شرح ذیل می‌باشد:
آن حضرت (علیه‌السلام) در نفرین به
طلحه و
زبیر فرموده:
«اللَّهُمَّ إنَّهُما قَطَعاني وَ ظَلَماني، وَ نَكَثا بَيْعَتي ... فَاحْلُلْ ما عَقَدا، وَ لا تُحْكِمْ لَهُما ما أَبْرَما، وَ أَرِهِما الْمَساءَةَ فيما أَمَّلا وَ عَمِلا.» «
خدایا آن‌دو رحم مرا قطع کرده و به من
ظلم نموده و
بیعتم را شکستند، ... خدایا آن‌چه بسته‌اند بازکن، آن‌چه را که محکم کرده‌اند محکم منما، در آرزوها و عملشان بدی پیش آور.»
«مُبْرَمٌ
محکم شده.»
امام (صلوات‌الله‌علیه) خطاب به
مالک فرموده:
«ثُمَّ اخْتَرْ لِلْحُكْمِ بَيْنَ النّاسِ أَفْضَلَ رَعِيَّتِكَ في نَفْسِكَ ... وَ أَقَلَّهُمْ تَبَرُّماً بِمُراجَعَةِ الْخَصْمِ.» «ای مالک آنگاه برای
قضاوت میان مردم بهترین رعیّت را از نظر خود اختیار کن، ... و آن‌که در مراجعه خصوم از همه کمتر خستگی و تضجّر دارد.»
مواردی متعدد از این مادّه در نهج البلاغه به کار رفته است.
قرشی بنابی، علی‌اکبر، مفردات نهج البلاغه، برگرفته از مقاله «برم»، ص۱۳۱.
