تاریک شدن دنیا پس از شهادت امام حسین
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
تاریک شدن دنیا پس از شهادت امام حسین، یکی از مباحث مرتبط به پیامدهای تکوینی و حوادث خارق‌العاده پس از
شهادت امام حسین (علیه‌السّلام) است. یکی از نشانه‌های عظمت حادثه
عاشورا، رخدادهای شگفتی است که غالباً آنها شکل خرق عادت داشته و در پی شهادت امام حسین (علیه‌السّلام) به وقوع پیوست. یکی از این رخدادهای عجیب، وقوع تغییر در آسمان و اوضاع افلاک پس از شهادت امام حسین (علیه‌السّلام) است.
حادثه عاشورا از لحاظ ماهیت، اهداف و آثاری که بر جای نهاد، یکی از بزرگ‌ترین رویدادهای تاریخ بشر است؛ چراکه قهرمان حادثه، امامی معصوم اسـت کـه بـه منظـور حفظ کامل‌ترین و آخرین دین الهی، جان خود را فدا کرد. رخدادهای شگفتی که در پی شهادت آن حضرت، در جهان هستی پدید آمد، گواهی بر عظمت قیام او و شدت فاجعه شهادتش است. در یک نگاه گذرا بـه مـتـون تاریخی و روایی
شیعه و
اهل سنت، گزارش‌های بسیاری از این دست حوادث به چشم می‌خورد که در مجموع، گویای آن است که این حادثه، در میان حوادث رخ داده در تمام تاریخ بشر، اهمیت خاصی دارد و بدین لحاظ درخور دقت و بررسی ویژه است. یکی از حوادث عجیبی که در
روز عاشورا و پس از شهادت امام حسین (علیه‌السّلام) رخ داد، کسوفی بود که موجب تیرگی عجیب آسمان و حتی رؤیت ستارگان شد.
بنابر نقل منابع تاریخی هنگامی که امام حسین (علیه‌السّلام) به شهادت رسید،
خورشید گرفت و آن‌قدر تاریک شد که هنگام
ظهر ستاره‌های آسمان ظاهر گردیدند.
خلف بن خلیفه از پدرش نقل می‌کند که گفت: زمانی که
امام حسین (علیه‌السّلام) به
شهادت رسید، آن‌قدر آسمان تاریک شد که هنگام ظهر ستاره‌های آسمان ظاهر شدند، تا جائی که
ستاره جوزا در عصر دیده شده و خاک سرخ از آسمان فرو ریخت.
«لَمّا قُتِلَ الحُسَینُ بنُ عَلِیٍّ (علیه‌السّلام) کَسَفَتِ الشَّمسُ کَسفَةً بَدَتِ الکَواکِبُ نِصفَ النَّهارِ، حَتّی ظَنَنّا انَّها هِیَ»؛
«هنگامی که حسین (علیه‌السّلام) کشته شد، خورشید چنان گرفت که در میانه روز، ستارگان، هویدا شدند، تا آن جا که پنداشتیم خورشیدْ گرفتگیِ
قیامت است.»
«لَمّا قُتِلَ الحُسَینُ (علیه‌السّلام) اسوَدَّتِ السَّماءُ، وظَهَرَتِ الکَواکِبُ نَهارا، حَتّی رَاَیتُ الجَوزاءَ عِندَ العَصرِ، وسَقَطَ التُّرابُ الاَحمَرُ»؛
«هنگامی که حسین (علیه‌السّلام) شهید شد، آسمان، سیاه گشت و در روز، ستاره‌ها پیدا شدند و حتّی ستاره جوزا را در عصر دیدم، و خاک سرخ بارید.»
«لَمّا قُتِلَ الحُسَینُ (علیه‌السّلام) صارَ الوِرسُ دَما، وَ انکَسَفَتِ الشَّمسُ الی ثَلاثَةِ اسباتٍ، وما فِی الاَرضِ حَجَرٌ الّا وتَحتَهُ دَمٌ»؛
«هنگامى كه امام حسين (علیه‌السّلام)كشته شد، سرخاب خون شد و خورشيد تا سه هفته گرفت و سنگى در زمين نبود، مگر آن كه زيرش خون بود.»
این حادثه به همراه بعضی رخدادهای دیگر وضعیتی پدید آورد که به گفته برخی شاهدان، مـردم گمان کردند
قیامت برپا شده است.
علاوه بر این برخی منابع از برخاستن غباری سیاه و تاریک در آسمان حکایت می‌کنند تا جایی که دیگر چیزی دیده نمی‌شد و مردم گمان كردند كه عذابشان فرارسيده است:
«وَ ارتَفَعَت فِی السَّماءِ فی ذلِکَ الوَقتِ غَبَرَةٌ شَدیدَةٌ سَوداءُ مُظلِمَةٌ، فیها ریحٌ حَمراءُ، لا یُری فیها عَینٌ ولا اثَرٌ، حَتّی ظَنَّ القَومُ انَّ العَذابَ قَد جاءَهُم، فَلَبِثوا کَذلِکَ ساعَةً، ثُمَّ انجَلَت عَنهُم.»؛
«در همان وقت، غباری سخت سیاه و تاریک، به آسمان برخاست که با وزش
باد سرخ، همراه بود و هیچ چیز کوچک و بزرگی، در آن دیده نمی‌شد، تا آن جا که مردم گمان کردند
عذاب بر آنها فرود آمده است. مدّتی این چنین بود و سپس هوا باز شد.»
«اِرتَفَعَت غَبَرَةٌ شَدیدَةٌ سَوداءُ، فَظَنَّ القَومُ انَّ العَذابَ قَد اتاهُم، ثُمَّ انجَلَت عَنهُم.»؛
«بادی سخت سیاه، برخاست و مردم گمان کردند که عذابشان فرارسیده است؛ ولی سپس رخت بر بست.»
• پیشوایی، مهدی، مقتل جامع سیدالشهداء، ج۲، ص۱۸۸-۱۸۹.
