تاریخ‌نگاری انقلاب اسلامی
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
با پیروزی
انقلاب اسلامی و سقوط
حکومت پهلوی،
تاریخ‌نگاری در ایران از لحاظ کمّی وسعت یافت و از لحاظ کیفی تحولی عمیق پیدا کرد.
تاریخ‌نگاری به اعتبار رابطه‌ای که همواره میان
سیاست و
تاریخ و بالاخص
تاریخ معاصر وجود دارد، در این تحول سیاسی سخت مورد توجه قرار گرفت.
با منقرض شدن سلطنت پهلوی، دوران پنجاه و هفت ساله این سلسله به صورت دوره‌ای
تاریخی در آمد و در دستور کار مورخان قرار گرفت.
برای تسهیل در آگاهی از ویژگی
های تاریخ
نگاری در دوران پس از پیروزی
انقلاب اسلامی، این بررسی را به سه بخش تقسیم می‌کنیم.
در بخش اول تحولات ناشی از گشوده شدن عرصه
های ممنوع به روی
تاریخ
نگاران را که در اثر
آزادی حاصل از پیروزی انقلاب اسلامی پدید آمده بررسی می‌کنیم.
در بخش دوم به ذکر مباحث و عناوینی می‌پردازیم که اساساً به علت وقوع انقلاب اسلامی در
ایران واقعیت پیدا کرده و موضوعیت
تاریخی یافته و مورد علاقه و توجه مورخان و خوانندگان کتب
تاریخی و سیاسی قرار گرفته است.
در بخش سوم به منابع و شیوه‌ها و امکانات جدیدی که با انقلاب و پس از آن در اختیار محققان و مورخان قرار گرفته اشاره خواهیم کرد.
در دوره
سلطنت پهلوی ابواب بسیاری از مباحث
تاریخ معاصر ایران به روی پژوهش‌گران بسته بود و انتشار تحقیقات
تاریخی در آن‌ها مجاز دانسته نمی‌شد.
از جمله مهم‌ترین این مباحث، نحوه انتقال
سلطنت از خاندان
قاجار به رضا شاه بود که چون با دخالت دولت انگلستان صورت گرفته بود ورود در آن جایز نبود.
پس از پیروزی انقلاب اسلامی، با انتشار اسنادی از سوی وزارت امور خارجه انگلستان و نیز بعضی منابعی که پیش از انقلاب اجازه انتشار یا تجدید چاپ آن‌ها داده نمی‌شد، راه برای تحقیق و تألیف در این زمینه هموار شد.
برای نمونه می‌توان به آثاری از این دست اشاره کرد: سیاست انگلیس و پادشاهی رضا شاه اثر هوشنگ صباحی؛ در آخرین روزهای رضا شاه:
تهاجم روس و انگلیس به ایران در شهریور ۱۳۲۰ تألیف ریچارد ا.
استوارت؛
تاریخ روابط سیاسی ایران و انگلیس در دوره رضا شاه اثر علی اصغر زرگر؛ ایران: برآمدن رضاخان، برافتادن قاجار و پادشاهی پهلوی اثر سیروس غنی؛ خاطرات سرّی آیرونساید؛ چاپ جدید از
تاریخ بیست ساله ایران حسین مکی و
تاریخ مختصر احزاب سیاسی ایران ملک الشعرا بهار.
علاوه بر این
تاریخ
نگاران فرصت یافتند در باره شیوه استبدادی
حکومت رضا شاه و
حرص و
طمع او به
مال و
زمین و
ظلم و
ستمی که بر مردم روا داشته بود و کارهایی که با مخالفان سیاسی واقعی یا احتمالی خود کرده بود نیز بحث و بررسی کنند و کتاب‌هایی از این قبیل تألیف شد: گذشته چراغ راه آینده است؛ تیمورتاش در صحنه سیاست ایران و نصرت الدوله فیروز از رویای پادشاهی تا زندان رضا شاهی هر دو از باقر عاقلی.
هم‌چنین بر پایه اسناد نویافته و در دسترس قرار گرفتن پرونده
های مربوط به حوادث مهم این دوره، نظیر تجدید قرارداد
نفت با انگلستان و کشف
حجاب و واقعه مسجد گوهرشاد مشهد و
تبعید و
قتل آیت اللّه
سید حسن مدرس و دستگیری و حبس گروه کمونیستی «پنجاه و سه نفر» و نیز حوادث و وقایع شهریور ۱۳۲۰ که به کناره‌گیری رضا شاه از سلطنت و خروج وی از کشور و سلطنت محمد رضا پهلوی منجر شد، تحلیل
های جدیدی ارائه شد.
عرصه
های ممنوع
تاریخ
نگاری در دوره سلطنت محمد رضا پهلوی عمدتاً به وقایع و واقعیت
های نهضت ملی شدن صنعت نفت و مبارزات دکتر محمد مصدق و آیت اللّه کاشانی و کودتای ۲۸ مرداد و نقش دولت
های امریکا و انگلیس در آن مربوط می‌شود.
بعضی از کتاب‌هایی که در این زمینه تألیف شده بدین قرار است: جنبش ملی شدن صنعت نفت ایران و کودتای ۲۸ مرداد ۱۳۳۲ و کتاب مصدق: سال
های مبارزه و مقاومت، هر دو از غلام‌رضا نجاتی؛ خواب آشفته نفت: دکتر مصدق و نهضت ملی ایران اثر محمد علی موحد؛ کتاب استبداد، دموکراسی و نهضت ملی و کتاب مصدق و نبرد قدرت در ایران هر دو از محمد علی کاتوزیان؛ نامه
های دکتر مصدق به کوشش محمد ترکمان؛ مصدق، نفت، ناسیونالیسم ایرانی تألیف جیمز بیل و ویلیام راجر لویس؛ اسناد سازمان سیا در باره کودتای ۲۸ مرداد و سرنگونی دکتر مصدق تألیف غلام‌رضا وطن دوست.
تاریخ احزاب سیاسی، از جمله احزاب گرد آمده در جبهه ملی و نیز
حزب توده در سال
های قبل از کودتای ۲۸ مرداد و پس از آن، نیز به صورت میدان گسترده‌ای برای مورخان در آمد.
نمونه‌ای از این آثار چنین است: حزب ایران به کوشش مسعود کوهستانی‌نژاد؛ حزب پان ایرانیست تألیف علی اکبر رزم‌جو؛ اسناد احزاب سیاسی ایران (۱۳۲۰ـ۱۳۳۰ ش) به کوشش بهروز طیرانی؛ احزاب سیاسی ایران با مطالعه موردی نیروی سوم و جامعه سوسیالیست‌ها تألیف محسن مدیرشانه چی.
نهضت اسلامی ایران به رهبری
امام خمینی و حوادث سال
های ۱۳۴۱ تا ۱۳۵۷ ش نظیر واقعه پانزدهم خرداد ۱۳۴۲ و هفدهم شهریور ۱۳۵۷ که منجر به پیروزی انقلاب اسلامی گردید، عرصه دیگری بود که ورود به آن‌ها با پیروزی انقلاب اسلامی آزاد شد.
نمونه‌ای از این آثار بدین قرار است: در انقلاب ایران چه شده است و چه خواهد شد؟ تألیف رضا براهنی؛ ریشه
های اجتماعی انقلاب ایران تألیف میثاق پارسا؛ حرکت امام خمینی و تجدید حیات
اسلام اثر راشد الغنوشی؛ درون انقلاب ایران اثر جان. دی. استمپل؛ ایران از
اختلاف مذهبی تا انقلاب تألیف مایکل فیشر؛ بررسی و تحلیلی از
نهضت امام خمینی اثر حمید روحانی؛ نهضت روحانیون ایران اثر علی دوانی؛ فلسفه انقلاب اسلامی اثر جلال الدین فارسی؛
تاریخ قیام پانزده خرداد به روایت اسناد اثر جواد منصوری؛ درآمدی بر ریشه
های انقلاب اسلامی اثر عبدالوهاب فراتی.
تاریخ مبارزات سیاسی دانشجویان در داخل و خارج کشور و مبارزات سیاسی احزاب و گروه
های مذهبی با تفاوت در گرایش
های ملی و مذهبی آنان و نیز فعالیت
های زیرزمینی و مسلحانه احزاب و سازمان
های کمونیستی منشأ آثار
تاریخی فراوانی گردید که تألیف و انتشار آن‌ها هم‌چنان در داخل و خارج کشور ادامه دارد.
به عنوان نمونه می‌توان به این آثار اشاره کرد: کنفدراسیون
تاریخ جنبش دانشجویان ایرانی در خارج از کشور: ۵۷ ـ۱۳۳۲ تألیف افشین متین؛ کنفدراسیون جهانی محصلین و دانشجویان ایرانی (اتحادیه ملی) از آغاز تا انشعاب تألیف حمید شوکت؛ از نهضت آزادی تا سازمان مجاهدین خاطرات لطف اللّه میثمی.
نقد و تحلیل سیاست خارجی و روابط بین المللی و روابط اقتصادی ایران با کشورهای غربی نیز موضوع شماری دیگر از تحقیقات
تاریخی منتشرشده در این سال‌هاست.
نمونه‌ای از این آثار چنین است: سیاست خارجی امریکا و
شاه: ایجاد یک حکومت سلطه‌پذیر در ایران تألیف مارک ج. گازیوروسکی؛ عقاب و شیر: تراژدی روابط ایران و آمریکا اثر جیمز بیل؛ اسناد روابط ایران و شوروی (در دوره رضاشاه ۱۳۰۴ـ ۱۳۱۸ ه. ش) به کوشش محمود طاهر احمدی؛ ۲۵ سال حاکمیت آمریکا بر ایران تألیف جواد منصوری.
یکی دیگر از عرصه‌هایی که مورخان و محققان را به بازنگری و بازنویسی متون و منابع
تاریخی فرا خواند و آنان را در به دست دادن روایتی دیگر از
تاریخ ترغیب کرد،
تاریخ دوره
قاجار بود.
بر اساس این نگاه تازه، بررسی علل و عوامل و خصوصیات
تاریخی تجدد ایرانیان و نهضت و
انقلاب مشروطیت و خصوصاً نقش
علمای دین و بالاخص سرگذشت و سرنوشت
شیخ فضل اللّه نوری و نیز نقش
روشن‌فکران و موضع دولت
های روس و انگلیس نسبت به آن نهضت موضوع کتاب
های تاریخی متعددی شد.
در این سال‌ها جمعی از مورخان،
تاریخ دوره قاجار را با قضاوتی متفاوت از آن‌چه در دوران پهلوی نوشته می‌شد نگاشتند.
در میان نویسندگان این‌گونه کتاب‌ها، مؤلفانی از وابستگان به خاندان قاجار نیز دیده می‌شوند.
نمونه‌ای از این آثار بدین قرار است: شیخ فضل اللّه نوری و
مشروطیت (رویارویی دو اندیشه) اثر مهدی انصاری؛ ناسیونالیسم و جنبش مشروطیت ایران اثر ابراهیم میرانی؛ سیمای احمد شاه قاجار اثر محمد جواد شیخ الاسلامی؛ اندیشه سیاسی و
تاریخ نهضت بیدارگرانه حاج آقا نوراللّه اصفهانی اثر موسی نجفی؛ بازنگری در
تاریخ قاجار و روزگار آنان اثر ابونصر عضد قاجار؛ سیاق معیشت در عصر قاجار و کتاب احزاب سیاسی در مجلس سوم هر دو از منصوره اتحادیه.
پیروزی
انقلاب اسلامی منشأ تحقق وقایعی در ایران گردید که آن وقایع در فهرست مطالعات
تاریخی جای گرفت.
بی تردید در رأس عناوین این فهرست، بررسی خود انقلاب اسلامی و بیان مقدمات و علل و اسباب دور و نزدیک آن و ذکر حوادث گوناگونی قرار داشت که مقارن با انقلاب اسلامی و به علت آن، به وقوع پیوست.
در این زمینه موافقان و مخالفان انقلاب با دیدگاه
های مختلف در داخل و خارج کشور کتاب
های تاریخی گوناگونی تألیف کرده‌اند.
پایاننامه
های دکتری و کارشناسی ارشد که در سال
های پس از پیروزی انقلاب اسلامی در زمینه انقلاب اسلامی و امام خمینی در دانشگاه
های ایران و جهان تدوین شده، در طول بیست سال به چهار صد عنوان رسیده است، گزارشی از آن‌ها در کتاب چکیده پایاننامه
های انقلاب اسلامی و امام خمینی در دانشگاه
های جهان به کوشش کیومرث امیری و معصومه خالقی، تهیه شده در مرکز بازشناسی اسلام و ایران، و در کتاب چکیده پایاننامه
های انقلاب اسلامی و امام خمینی: کارشناسی ارشد و دکتری دانشگاه‌ها و مراکز آموزش عالی کشور، به کوشش علی دهقان و امیرحسین کفائی منتشر شده است.
جنگ هشت ساله عراق با ایران (۱۳۵۹ـ۱۳۶۷ ش) ــ که به اعتبار طول مدت و گستردگی جبهه
های نبرد از جمله جنگ
های مهم
قرن بیستم محسوب می‌شود ــ منشأ بررسی
های تاریخی فراوانی گردید که تحقیق و تألیف در آن زمینه‌ها هنوز هم ادامه دارد.
عناوین مهم این بررسی‌ها، تحقیق در سابقه اختلافات دو کشور و علل و عوامل بروز
جنگ و شرح عملیات جنگی متعدد در این هشت سال و خاطرات رزمندگان و اسرای جنگی، موضوع تحقیقات و بررسی
های تاریخی فراوانی در سال
های پس از پیروزی انقلاب و خصوصاً سال
های پس از توقف جنگ بوده است.
مراکزی چون «دفتر ادبیات و هنر مقاومت» وابسته به حوزه هنری، «مرکز مطالعات و تحقیقات جنگ» وابسته به سپاه پاسداران انقلاب اسلامی، «بنیاد حفظ آثار و ارزش
های دفاع مقدس» در زمینه ضبط خاطرات رزمندگان و تحقیق و تألیف درباره
تاریخ جنگ فعالیت می‌کنند.
نقش و فعالیت
های احزاب و گروه
های اسلامی و غیر اسلامی در سال
های پس از پیروزی انقلاب اسلامی مقوله دیگری است که سبب پیدایش کتاب
های تاریخی متعددی در این دوره شده است.
از جمله این آثار است: تشکل فراگیر: مروری بر یک دهه فعالیت حزب جمهوری اسلامی ایران اثر عبداللّه جاسبی؛ سیاستمداران اهل فیضیه اثر علی دارابی؛ اطلاعاتی در باره احزاب و جناح
های سیاسی ایران امروز تألیف عباس شادلو.
حوزه‌های علمیه و خصوصاً
حوزه علمیه قم نیز در این سال‌ها با احساس نیاز به ورود به قلمرو
تاریخ
نگاری، باب مطالعات و تألیفات تازه‌ای را گشودند و به
تاریخ صدر اسلام و
تاریخ تشیع و نیز اموری از قبیل رابطه
دین و دولت در عصر
صفویه و
تاریخ معاصر و سرگذشت و سرنوشت آن دسته از علمای دین که منشأ تحولات سیاسی بوده‌اند علاقه نشان دادند.
به عنوان نمونه می‌توان به این آثار اشاره کرد: دین و
سیاست در دوره صفوی و
تاریخ سیاسی اسلام هر دو از رسول جعفریان؛ خط سوم در انقلاب مشروطیت ایران اثر ابوالفضل شکوری؛ پای‌داری تا پای دار: سیری در حیات پربار علمی، معنوی، اجتماعی و سیاسی شهید حاج شیخ فضل الله نوری اثر علی ابوالحسنی.
در سال
های پس از پیروزی انقلاب حاکمان و مسئولان بلندپایه حکومت پهلوی و نیز
جمهوری اسلامی به بازگویی خاطرات خود از انقلاب پرداختند و از این طریق شماری از کتاب
های تاریخی پدید آوردند.
خاطرات رجال سیاسی و مسئولان بلندپایه حکومت پهلوی غالباً به قصد توجیه وضع دوران قبل از انقلاب یا به قصد تبیین علت بروز انقلاب پدید آمده و عموماً گویندگان و نویسندگان آن‌ها می‌خواسته‌اند خود را از خطاهایی که منجر به سقوط حکومت پهلوی شد مبرا سازند.
خاطرات هاشمی رفسنجانی، صادق خلخالی، مهدی بازرگان از جمله خاطرات سران حکومت اسلامی است و از میان خاطرات رجال و وابستگان به دربار پهلوی می‌توان به خاطرات محمد رضا پهلوی، اشرف پهلوی، اسداللّه علم، علی امینی، حسین فردوست، و نیز اشخاصی مانند دکتر علی اکبر سیاسی، احمد آرامش، احسان نراقی، احمد علی مسعود انصاری، جهانگیر تفضلی اشاره کرد.
نویسندگان خارجی نیز با هدف توجیه اقدامات کشور خود و حفظ منافع کشورشان خاطراتی نگاشته‌اند که از این میان می‌توان به خاطرات ویلیام سولیوان، زبیگینو برژینسکی، هنری کیسنجر، و کرمیت روزولت اشاره کرد.
در این دوره تألیف تک
نگاریهایی در شرح حال رجال سیاسی دوره پهلوی نیز رواج یافت.
نمونه‌ای از تک
نگاریها بدین قرار است: معمای هویدا اثر عباس میلانی، خاطرات سیاسی محمد ساعد مراغه‌ای، کتاب داور و عدلیه هر دو از باقر عاقلی؛ یادنامه آیة اللّه سید رضا فیروزآبادی (۱۲۵۳ ش ـ مرداد ۱۳۳۴ ش) اثر محمد ترکمان.
در کنار آثار پدید آمده مرتبط با
انقلاب یا ناشی از انقلاب اسلامی، می‌باید به آثار و کتاب
های تاریخی دیگری که موضوعاً ارتباطی با انقلاب ندارد ولی در این دوره به ظهور رسیده اشاره کرد.
خاطرات سیاسی و اجتماعی فراوانی که از سلاطین و رجال دوره قاجار به چاپ رسیده یا با تصحیح انتقادی تجدید چاپ شده و نیز ترجمه کتاب
های تاریخ ایران کمبریج از جمله آثار
تاریخی متعلق به این دوره است.
برای نمونه می‌توان از این آثار یاد کرد: روزنامه خاطرات عین السلطنه به کوشش مسعود سالور و ایرج افشار؛ روزنامه خاطرات عزیزالسلطان «ملیجک ثانی» به کوشش محسن میرزایی؛ خاطرات تاج السلطنه و کتاب رضا قلی خان نظام السلطنه، زندگی سیاسی هر دو از منصوره اتحادیه.
فراوانی آثار روزنامه
نگارانه و عامه پسند در
تاریخ
نگاری نیز از مشخصات این دوره است، با این تفاوت که این آثار ارزش استنادی ندارد و نمی‌تواند مرجع مناسبی برای پژوهش باشد.
در سال
های پس از پیروزی انقلاب به دلیل وقوع حوادث جهانی مهمی مانند فروپاشی اتحاد جماهیر شوروی، توجه
تاریخ
نگاران به ترجمه یا تألیف کتاب‌هایی در باره
تاریخ کشورهای استقلال یافته آسیای میانه و قفقاز جلب شد که می‌توان آن را حوزه‌ای جدید در عرصه تألیفات
تاریخی در ایران به حساب آورد.
آثاری چون: ایران و قفقاز اران و شروان به کوشش پرویز ورجاوند؛ قفقاز در
تاریخ معاصر تألیف کاوه بیات؛ چچن‌ها در گذر
تاریخ اثر افسانه منفرد و کاوه بیات؛ قیام باسماچیان اثر احمد زکی ولیدی طوغان؛
تاریخ شروان و دربند و کتاب پژوهش‌هایی در
تاریخ قفقاز هر دو از ولادیمیر مینورسکی.
تاریخ
نگاری دوره پهلوی در داخل و خارج ایران از اسناد و مدارک دولتی فراوانی که در اثر انقلاب اسلامی در دسترس مورخان قرار گرفت، برخوردار گشت.
در ایران مراکز و مؤسسات گوناگون مبادرت به تنظیم و انتشار اسناد خود کرده‌اند، از جمله مرکز بررسی اسناد
تاریخی وزارت اطلاعات که اسناد ساواک را در اختیار دارد، نیروی انتظامی که مجموعه‌ای از اسناد شهربانی را نگهداری می‌کند، اداره کل اسناد و آرشیو وزارت امور خارجه، وزارت امور خارجه، اداره کل آرشیو و اسناد ریاست جمهوری که اسناد دربار و نخست وزیری را در اختیار دارد و واحد
تاریخ سازمان اسناد ملی.
مرکز اسناد انقلاب اسلامی نیز با انتشار ده‌ها جلد کتاب، اسناد فراوانی را از سال
های قبل و بعد از پیروزی انقلاب اسلامی در دسترس قرار داده است.
مؤسسه مطالعات
تاریخ معاصر ایران، وابسته به بنیاد مستضعفان و جانبازان، نیز اسناد به دست آمده از رجال و مسئولان قبل از انقلاب را در بیست هزار فقره منظم کرده و به مرکزی برای مطالعه
تاریخ دوره پهلوی مبدل شده است.
علاوه بر این‌ها، اسنادی از سوی دارندگان آن‌ها و نیز خاطرات شخصی متعددی منتشر شده که بعضی از آن‌ها برای
روشن کردن مبهمات
تاریخ معاصر سودمند است.
رونق
تاریخ
نگاری را در ایران پس از پیروزی انقلاب اسلامی می‌توان از افزایش مجلات تخصصی
تاریخ استنباط کرد.
بعضی از مهم‌ترین این مجلات عبارت‌اند از: فصل‌نامه
تاریخ معاصر ایران، وابسته به مؤسسه مطالعات
تاریخ معاصر ایران؛ مجله تحقیقات
تاریخی، وابسته به مؤسسه مطالعات تحقیقات
تاریخی که به پژوهش‌گاه علوم انسانی و مطالعات
تاریخی تغییر نام یافته؛ مجله
تاریخ، وابسته به دانشکده ادبیات و علوم انسانی دانشگاه تهران؛ فصل‌نامه
تاریخ روابط خارجی، وابسته به مرکز اسناد
تاریخ دیپلماسی وزارت امورخارجه؛ فصل‌نامه یاد، وابسته به بنیاد
تاریخ انقلاب اسلامی؛
تاریخ اسلام، فصل‌نامه مؤسسه آموزش عالی باقر العلوم وابسته به دفتر تبلیغات اسلامی حوزه علمیه قم؛ فصل‌نامه
تاریخ و فرهنگ معاصر، وابسته به مرکز بررسی
های اسلامی؛ مجله باستان شناسی و
تاریخ، وابسته به مرکز نشر دانشگاهی؛ مجله گنجینه اسناد، وابسته به سازمان اسناد ملی ایران؛ مجله رشد آموزش
تاریخ، وابسته به سازمان پژوهش و برنامه‌ریزی آموزشی وزارت آموزش و پرورش؛ مجله کتاب ماه تخصصی
تاریخ و جغرافیا، وابسته به وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی.
از جمله تحولات شیوه
تاریخ
نگاری، گسترش
تاریخ شفاهی است که در آن صدای اشخاص ضبط می‌شود.
بسیاری از
تاریخ
نگاران کتاب
های خود را بر اساس گزارش
های شفاهی و خاطرات اشخاص نوشته‌اند.
از این‌گونه آثار است: خاطرات نورالدین کیانوری، و خاطرات بازرگان: شصت سال
خدمت و
مقاومت.
نخست در خارج از کشور، دانشگاه هاروارد با بسیاری از رجال و مسئولان قبل از انقلاب ــ که خارج از ایران اقامت داشتند ــ مصاحبه کرد.
بعضی از این مصاحبه‌ها در ایران انتشار یافته است.
در داخل کشور نیز مؤسساتی، مانند گروه
تاریخ شفاهی مرکز اسناد انقلاب اسلامی و مؤسسه مطالعات
تاریخ معاصر ایران و حوزه هنری وابسته به سازمان تبلیغات اسلامی، مجموعه‌هایی از
تاریخ شفاهی به وجود آوردند.
رادیو بی بی سی نیز با مصاحبه با بسیاری از افراد به این شیوه کمک کرد.
کتاب انقلاب ایران به روایت رادیو بی بی سی حاوی این مصاحبه هاست.
افزایش کمّی کتاب
های تاریخ را در ایران پس از پیروزی انقلاب اسلامی می‌توان با استفاده از آمار این نوع کتاب‌ها اثبات کرد.
به استناد آمار تقریبی مؤسسه خانه کتاب ایران، از ابتدای
انقلاب اسلامی تا پایان ۱۳۷۹ ش، ۶۴۵، ۶ کتاب
تاریخی در ایران تألیف و ۸۸۰، ۱ کتاب
تاریخی ترجمه و منتشر شده است.
توجه به کتاب
های تاریخی سبب شده است تا بعضی مؤسسات انتشاراتی خاص کتب
تاریخی به وجود آید که از جمله آن‌ها می‌توان به مؤسسه «نشر
تاریخ ایران» خانم منصوره اتحادیه اشاره کرد.
به طور کلی می‌توان گفت که
تاریخ‌نگاری در ایران پس از پیروزی انقلاب اسلامی روندی پرشتاب داشته و این روند هم‌چنان ادامه دارد.
با آن‌که انبوهی از تحلیل‌ها و تحقیقات و اسناد و مدارک و خاطرات و مصاحبه‌ها در این زمینه انتشار یافته است، هنوز کار ناکرده در این عرصه بسیار است.
در بسیاری از کتاب‌هایی که در باره
تاریخ انقلاب اسلامی در داخل کشور منتشر شده تبعیت از یک نظریه و یک
روش تاریخ
نگاری به چشم نمی‌خورد و در کتاب‌هایی که در خارج از کشور تألیف شده فقدان آگاهی از واقعیت‌ها و نداشتن شناخت واقعی و درک صحیح از وضع ایران در سال
های قبل و بعد از پیروزی انقلاب محسوس است.
هم‌چنین در بسیاری از آثاری که در باب
تاریخ دوره پهلوی و انقلاب اسلامی تألیف شده، جدا کردن انگیزه
های سیاسی از واقعیات
تاریخی کار آسانی نیست و همین امر داوری در باب این آثار و استفاده از آن‌ها را برای پژوهندگان دشوار می‌سازد.
دانشنامه جهان اسلام، بنیاد دائرة المعارف اسلامی، برگرفته از مقاله «تاریخ‌نگاری در دوره انقلاب اسلامی»، شماره۳۰۵۹.
