در خطاب‌هایی که از سوی شارع مقدس برای بیاناحکام شرعی صادر می‌شود، اگر حکمی به صورت مجملبیان شود و تا زمان لزوم عمل به آن، رفع اجمال و ابهام نگردد، تأخیربیانازوقتحاجت لازم می‌آید. برای مثال، مولا در اول ماه به عبد می‌گوید: روز دهم ماه کاری را برایم انجام بده، ولی تا روز دوازدهم ماه خواسته خود را مشخص نمی‌کند و در روز دوازدهم می‌گوید: منظورم فلان کار بود. بدیهی است انجام چنین عملی در روز دهم برای مکلف مقدور نیست. بنابراین، بر مولا لازم است قبل از فرا رسیدن زمان عمل، رفع اجمال نماید؛ در غیر این‌صورت، تأخیربیانازوقتحاجت لازم می‌آید که از مصادیق تکلیف بما لایطاق می‌باشد. به همین دلیل، عدم جوازتأخیربیانازوقتحاجت مورد اتفاق اصولیونامامیه و معتزله است.
