تاج الدوله دیلمی
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
ابوالحسین احمد بن فنّا خسرو دیلمی (متوفای ۳۸۷ق)، ملقب به
تاج الدوله پسر
عضدالدوله دیلمی و برادر
شرف‌الدوله دیلمی بود که برادرش بر علیه او شورید. او که طبع شعر داشت، سرانجام به سال
۳۸۷ق، در زندان و به دستور عمویش کشته شد.
ابوالحسین، احمد بن فنّا خسرو (عضدالدوله) بن حسن (
رکن الدوله) دیلمی، در روزگار پدرش، بر «اهواز» حکم می‌راند. پس از وفات پدر، برادرش شرف الدوله آن ناحیه را از وی گرفت و او مجبور شد نزد عموی خود در
ری فرار کند. چون به
اصفهان که آن هنگام از توابع ری بود، رسید، در آن جا اقامت گزید و نامه‌ای به عمویش نوشت. عموی او، ثروتی هنگفت برای او فرستاد. او خواست در آن ثروت تصرف کند، ولی لشکریان بر وی شوریده، او را دستگیر کرده، نزد عمویش در «ری» بردند و عمویش نیز او را زندانی کرد. مدت‌ها در زندان به سر برد تا آن که عمویش دربستر مرگ افتاد. آن گاه فرمان داد او را در زندان هلاک کنند.
تاج الدوله شعر می سرود و از جمله اشعاری که در زندان سروده این است:
«گیرم که روزگار، بر وفق مراد من است و گذشته های سختِ مرا جبران کرده و عاقبت نیکو به من بخشیده و مرا از گرفتاری ها آزاد کرده است.
امّا روزگار جوانی که گذشت چگونه می توان آن را جبران کرد و عمر گران مایه را چگونه می توان از نو به دست آورد؟!»
عبدالسلام ترمانینی، رویدادهای تاریخ اسلام، ترجمه پژوهشگاه علوم و فرهنگ اسلامی، ج۲، ص۳۴۰.
