بی‌تقوایی منافقان (قرآن)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
نَفَق، ايجاد سوراخى در
زمین است كه راه رهايى داشته باشد -همانند سوراخ
موش-
پايان يافتن و از بين رفتن.
نفاق عبارت است از داخل شدن در
شرع و
دین از راهى و خروج از آن از راه ديگر،
اظهار اسلام با اهل آن و مخفى كردن غير
اسلام در درون،
ظاهر و باطن متفاوت داشتن،
دورویی،
ریاکاری.
نفاق هم در
ایمان است، هم
طاعات، هم
معاشرت با مردم. نفاق اعمّ از
ریا است
در این مقاله آیات مرتبط با بی‌تقوایی منافقان معرفی می‌شوند.
منافقان، فاقد
تقوا و داراى برخورد متكبّرانه، در برابر
دعوت به آن:
وَ إِذا قِيلَ لَهُ اتَّقِ اللَّهَ أَخَذَتْهُ الْعِزَّةُ بِالْإِثْمِ فَحَسْبُهُ جَهَنَّمُ وَ لَبِئْسَ الْمِهادُ .
و هنگامى كه به آنها گفته شود:" از خدا بترسيد!" (
لجاجت آنان بيشتر مى‌شود)، و لجاجت و
تعصب، آنها را به
گناه مى‌كشاند.
آتش دوزخ براى آنان كافى است، و چه بد جايگاهى است.
آيه، مربوط به منافقان است.
در حقيقت اين يكى از صفات زشت و ناپسند منافقان است كه بر اثر تعصب و لجاجت خشك و خشونت آميز در برابر هيچ حقيقتى
تسلیم نمى‌شوند، و همين تعصب و
غرور آنها را به بدترين گناهان مى‌كشاند، بديهى است اين چوبهاى كج، جز با
آتش دوزخ راست نمى‌شوند!
مرکز فرهنگ و معارف قرآن، فرهنگ قرآن، ج۳۱، ص۹۲، برگرفته از مقاله «بی‌تقوایی منافقان».
