مفاد بیعت حضرت مهدی (علیه‌السّلام) با یاران خود هنگام ظهور، اشاره شده است. امیر مؤمنان علی (علیه‌السّلام) به مفاد بیعت‌نامه مردم و حضرت مهدی (علیه‌السّلام) این گونه اشاره کرده است: «... با او بیعت می‌کنند که هرگز دزدی نکنند، مرتکب فحشا نشوند، مسلمانی را دشنام ندهند، خون کسی را به ناحق نریزند، به آبروی کسی لطمه نزنند، به خانه کسی هجوم نبرند، کسی را به ناحق نزنند، طلا، نقره، گندم و جو ذخیره نکنند، مال یتیم نخورند، درباره چیزی که یقین ندارند، گواهی ندهند، مسجدی را خراب نکنند، مشروب نخورند، حریر و خز نپوشند، برابر سیم و زر سر فرود نیاورند، راه را بر کسی نبندند، راه را ناامن نکنند، گرد همجنس‌بازی نگردند ف خوراکی از گندم و جو انبار نکنند، به کم قناعت کنند، طرفدار پاکی باشند و از پلیدی گریزان باشند، به نیکی فرمان دهند و از زشتی‌ها بازدارند، جامه‌های خشن بپوشند، خاک را متکای خود سازند، در راه خدا حق جهاد را ادا کنند و.... او نیز در حق خود تعهد می‌کند: از راه آنان برود، جامه‌ای مثل جامۀ آن‌ها بپوشد. مرکبی همانند مرکب آنان سوار شود و آن چنان که آن‌ها خواهند، باشد... با کم راضی و قانع شود، زمین را به یاری خدا پر از عدالت کند، آن چنان که پر از ستم شده است، خدا را آن چنان که شایسته است بپرستد، برای خود دربان و نگاهبان اختیار نکند.»
