علامه طباطبایی در تفسیر المیزان می‌فرماید: بیات و تبییت به معنای شبیخون زدن به دشمن در شب است. و کلمه قائلون از ماده قیلوله و به معنای خواب نیمروز است. و اینکه فرمود: (بَیاتاً اَوْ هُمْ قائِلُونَ) و نفرمود: لیلا او نهارا گویا برای اشاره به این است که عذاب در حالی آنان را می‌گرفته که با خیال راحت و غافل از عذابی که در کمین‌شان بوده آرمیده بودند.
