بِنَاء (لغات‌قرآن)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
بِنَاء: (وَالسَّمَاءَ بِنَاء)«بِنَاء»، چنان که
«ابن منظور» در
«لسان العرب» می‌گوید: به معنای خانه‌هایی
است که اعراب بادیه‌نشین، از آن استفاده می‌کردند؛ مانند خیمه‌ها و سایبان‌ها و نظائر آن.
(اللَّهُ الَّذِي جَعَلَ لَكُمُ الْأَرْضَ قَرَارًا وَالسَّمَاء بِنَاء وَصَوَّرَكُمْ فَأَحْسَنَ صُوَرَكُمْ وَرَزَقَكُم مِّنَ الطَّيِّبَاتِ ذَلِكُمُ اللَّهُ رَبُّكُمْ فَتَبَارَكَ اللَّهُ رَبُّ الْعَالَمِينَ) (
خداوند کسی است که
زمین را برای شما جایگاه امن و آرامش قرار داد و
آسمان را همچون سقفی بر فرازتان)؛ و شما را در عالم جنین صورتگری کرد، و تصویرتان را نیکو آفرید؛ و از نعمت‌های پاکیزه به شما روزی داد؛ این است خداوند پروردگار شما؛ زوال ناپذیر و پربرکت است خداوندی که پروردگار جهانیان است.)
علامه طباطبایی در
تفسیر المیزان می‌فرماید: کلمه
بناء به طوری که دیگران گفته‌اند به معانی قبه و بارگاه است، و از آن جمله بناهایی است که
عرب بر آن قبه می‌زنند. خدای تعالی در این آیه این نعمت را به رخ انسان‌ها می‌کشد که آنان را در زمین و زیر آسمان جای داد، و این خانه مسقف را منزلگاه ایشان کرد.
(دیدگاه
شیخ طبرسی در
مجمع البیان:
)
•
مکارم شیرازی، ناصر، لغات در تفسیر نمونه، برگرفته از مقاله «بِنَاء»، ص۱۰۸.
