بُشْری (لغات‌قرآن)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
بُشْری: (لَهُمُ الْبُشْری فَبَشِّر عِبَادِ)«بُشْری» در اینجا مطلق است، همه گونه بشارت بر نعمت‌های الهی اعم از مادی و معنوی را شامل می‌شود؛ اما این بشارت وسیع و گسترده، مخصوص کسانی است که از پرستش
طاغوت اجتناب ورزند و به سوی
خدا باز آیند که مجموع «
ایمان و اعمال صالح» در همین جمله، جمع است.
(وَالَّذِينَ اجْتَنَبُوا الطَّاغُوتَ أَن يَعْبُدُوهَا وَأَنَابُوا إِلَى اللَّهِ لَهُمُ الْبُشْرَى فَبَشِّرْ عِبَادِ) (و کسانی که از عبادت طاغوت دوری کردند و به سوی خداوند بازگشتند، بشارت از آنِ آنهاست؛ پس بندگان مرا بشارت ده.)
علامه طباطبایی در
تفسیر المیزان می‌فرماید: (لَهُمُ الْبُشْری) این جمله، جمله‌ای است انشایی، که در عین حال خبر واقع شده برای (الَّذِینَ اجْتَنَبُوا...).
(دیدگاه
شیخ طبرسی در
مجمع البیان:
)
•
مکارم شیرازی، ناصر، لغات در تفسیر نمونه، برگرفته از مقاله «بُشْری»، ص۱۰۳.
