بَلَغ (مفردات‌قرآن)

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف

---

بَلَغ (به فتح باء و لام) از واژگان قرآن کریم به معنای بلوغ و بلاغ، یعنی رسیدن به انتهاء مقصد است.
مشتقات بَلَغ که در آیات قرآن آمده عبارتند از:

---

بَلَغ به معنای بلوغ و بلاغ، یعنی رسیدن به انتهاء مقصد است.
اعمّ از آنکه مکان باشد یا زمان یا امری معیّن و گاهی نزدیک شدن به مقصد مراد باشد هر چند به آخر آن نرسد.
در صحاح آمده: «بَلَغْتُ‌ المکانَ‌ بُلُوغاً وصلت الیه و کذلک اذا شارفت علیه و الْاِبْلَاغُ‌ الایصال و کذلک‌ التَّبْلِیغُ‌ و الاسم منه‌ الْبَلَاغُ‌ و الْبَلَاغُ ایضا الکِفَایَة.»
راغب با آن‌که بلاغ را مصدر ثلاثی گرفته، به معنی تبلیغ و کفایت نیز گفته است.

---

به مواردی از بَلَغ که در قرآن به‌ کار رفته است، اشاره می‌شود:

۲.۱ - بَلَغَ‌ (آیه ۲۲ سوره يوسف)

(وَ لَمَّا بَلَغَ‌ اَشُدَّهُ آتَیْناهُ حُکْماً وَ عِلْماً)
«چون به جوانی رسید به او حکم و علم عطا کردیم.»

۲.۲ - فَبَلَغْنَ‌ (آیه ۲۳۱ سوره بقره)

(وَ اِذا طَلَّقْتُمُ النِّساءَ فَبَلَغْنَ‌ اَجَلَهُنَّ فَاَمْسِکُوهُنَّ بِمَعْرُوفٍ اَوْ سَرِّحُوهُنَّ بِمَعْرُوفٍ)
(و هنگامى‌ كه زنان را طلاق داديد، و به پايان عده خود رسيدند، يا به طور شايسته آن‌ها را نگاه داريد و آشتى كنيد، و يا به طرز پسنديده‌اى آن‌ها را رها سازيد)

۲.۳ - بالِغُ‌ (آیه ۳ سوره طلاق)

(وَ مَنْ یَتَوَکَّلْ عَلَی اللَّهِ فَهُوَ حَسْبُهُ اِنَّ اللَّهَ‌ بالِغُ‌ اَمْرِهِ)
«هر که به خدا توکّل کرد خدا برای او کافی است، حقّا که خدا به کار خود می‌رسد.»

۲.۴ - الْبَلاغُ‌ (آیه ۲۰ سوره آل عمران)

(فَاِنْ تَوَلَّوْا فَاِنَّما عَلَیْکَ‌ الْبَلاغُ‌)
«پس اگر رو گردانند وظیفه تو فقط تبلیغ و رساندن است.»

۲.۵ - لَبَلاغاً (آیه ۱۰۶ سوره انبیاء)

(اِنَّ فِی هذا لَبَلاغاً لِقَوْمٍ عابِدِینَ)
«در این‌که گفته شد بر اهل اخلاص کفایت است.»

---