• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

بَلاٰغُ اَلْمُبینُ‌ (لغات‌قرآن)

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف





بَلاٰغُ اَلْمُبینُ‌:(فَهَلْ عَلَى الرُّسُلِ إِلاّ الْبَلاغُ الْمُبينُ)
وظیفه اصلى همه پيامبران بلاغ مبين است. (فَهَلْ عَلَى الرُّسُلِ إِلَّا الْبَلاغُ الْمُبينُ‌).
يعنى رهبران الهى نمى‌توانند مخفيانه به دعوت خود ادامه دهند مگر اين‌كه براى مدتى محدود و موقت باشد، برنامه مخفى كارى آن‌هم در عصر دعوت رسالت چيزى نيست كه قابل قبول و نتيجه بخش باشد، صراحت توام با رشادت و قاطعيت، همگام با تدبیر، شرط اين دعوت است.
به همين دلیل در تاریخ همه پيامبران مى‌خوانيم كه آن‌ها با اين‌كه غالبا تنها بودند با بيانى صريح و عريان و آشكار، دعوت خود را ابراز مى‌داشتند، و به تمام پى آمدهاى آن تن در مى‌دادند.



به موردی از کاربرد «بَلاٰغُ اَلْمُبینُ‌» در قرآن، اشاره می‌شود:

۱.۱ - بَلاٰغُ اَلْمُبینُ‌ (آیه ۳۵ سوره نحل)

(وَ قالَ الَّذينَ أَشْرَكواْ لَوْ شاء اللّهُ ما عَبَدْنا مِن دونِهِ مِن شَيْءٍ نَّحْنُ و لا آبَاؤُنا وَ لا حَرَّمْنا مِن دونِهِ مِن شَيْءٍ كَذَلِكَ فَعَلَ الَّذينَ مِن قَبْلِهِمْ فَهَلْ عَلَى الرُّسُلِ إِلاّ الْبَلاغُ الْمُبينُ) «مشركان گفتند: اگر خدا مى‌خواست، نه ما و نه پدران ما، غير او چيزى را پرستش نمى‌كرديم؛ و چيزى را بدون اجازه او حرام نمى‌ساختيم. آرى، كسانى كه پيش از ايشان بودند نيز چنين كردند؛ ولى آيا پيامبران وظيفه‌اى جز ابلاغ‌ آشكار دارند؟»

۱.۲ - بَلاٰغُ اَلْمُبینُ‌ در المیزان و مجمع‌البیان

علامه طباطبایی در تفسیر المیزان می‌فرماید: (فَهَلْ عَلَى الرُّسُلِ إِلَّا الْبَلاغُ الْمُبينُ) يعنى رسالت خدايى را به بلاغى آشكار ابلاغ كن، و حجت را عليه ايشان تمام كن، زيرا تنها وظيفه فرستادگان خدا ابلاغ مبين و ابلاغ آشكار است و بس، وظيفه آنان اين نيست كه مردم را مجبور به قبول دعوت خود كنند، و يا اراده تكوينى خداى را با خود برداشته مردم را با آن اراده كه از مرادش تخلف نمى‌پذيرد دعوت كنند، و يا با آن امر تكوينى خدا كه اگر با آن به چيزى بگويد: موجود باش، موجود مى‌شود، مردم را دعوت كنند و بطور قهر و جبر از کفر، به ایمان و از معاصى، به اطاعت بكشانند.
چون كه رسول هم بشرى است مانند ساير بشرها و رسالتى كه به آن مبعوث شده انذار و تبشير، و يا به تعبير ديگر مجموعه قوانينى اجتماعى است كه خدا به او وحی كرده و صلاح دنیا و آخرت مردم را در آن قوانين در نظر گرفته و مراعات كرده است، هر چند ظاهر آن قوانين بصورت اوامر و نواهى است ولى در واقع انذار و تبشير است.

۱. نحل/سوره۱۶، آیه۳۵.    
۲. راغب اصفهانی، حسین، المفردات، ط دارالقلم، ج، ص.    
۳. طریحی، فخرالدین، مجمع البحرین، ت الحسینی، ج۵، ص۶.    
۴. راغب اصفهانی، حسین، المفردات، ط دارالقلم، ج۱، ص۱۵.    
۵. طریحی، فخرالدین، مجمع البحرین، ت الحسینی، ج۶، ص۲۱۷.    
۶. مکارم شیرازی، ناصر، تفسیر نمونه، ج۱۱، ص۲۲۷.    
۷. نحل/سوره۱۶، آیه۳۵.    
۸. مکارم شیرازی، ناصر، ترجمه قرآن، ص۲۷۱.    
۹. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه محمدباقر موسوی، ج۱۲، ص۳۵۲.    
۱۰. طباطبایی، سید محمدحسین، المیزان فی تفسیر القرآن، ج۱۲، ص۲۴۱.    
۱۱. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۱۳، ص۲۵۵.    
۱۲. طبرسی، فضل بن حسن، مجمع البیان، ج۶، ص۵۵۴.    



شریعتمداری، جعفر، شرح و تفسیر لغات قرآن بر اساس تفسیر نمونه، برگرفته از مقاله «بلاغ مبین»، ج۱، ص ۲۴۳.    


رده‌های این صفحه : لغات سوره نحل | لغات قرآن




جعبه ابزار