بَرَح (مفردات‌قرآن)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
بَرَح (به فتح باء و راء) از
واژگان قرآن کریم به معنای کنار شدن است.
این کلمه در
قرآن مجید فقط در معنای کنار شدن و شبیه آن به کار رفته است.
ولی چون با کلمه‌ی نفی همراه است افاده‌ی اثبات می‌کند، که نفی با نفی مفید اثبات است.
مشتقات
بَرَح که در
آیات قرآن آمده عبارتند از:
اَبْرَحَ (به فتح الف، سکون باء و فتح راء) به معنای هرگز کنار می‌شوم؛
نَبْرَحَ (به فتح نون، سکون باء و فتح راء) به معنای هرگز کنار می‌شویم، است.
بَرَح به معنای کنار شدن است.
در
مجمع البیان آمده:
«بَرِحَ الرَّجُلُ بَرَاحاً: اذا تنحّی عن موضعه» این کلمه در
قرآن مجید فقط در معنای کنار شدن و شبیه آن به کار رفته است ولی چون با کلمه‌ی نفی همراه است افاده‌ی اثبات می‌کند، که نفی با نفی مفید اثبات است.
به مواردی از
بَرَح که در
قرآن به کار رفته است، اشاره می‌شود:
(فَلَنْ اَبْرَحَ الْاَرْضَ حَتَّی یَاْذَنَ لِی اَبِی) «هرگز از این زمین کنار نمی‌شویم تا پدرم اجازه دهد»
(قالُوا لَنْ نَبْرَحَ عَلَیْهِ عاکِفِینَ حَتَّی یَرْجِعَ اِلَیْنا مُوسی) «گفتند هرگز از عبادت آن کنار نمی‌شویم و بدان
عبادت می‌کنیم تا
موسی به سوی ما باز گردد. »
•
قرشی بنابی، علی‌اکبر، قاموس قرآن، برگرفته از مقاله «برح»، ج۱، ص۱۷۷.
