• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

بَثّ (لغات‌قرآن)

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف





بَثّ: (اِنَّمآ اَشْکُوا بَثِّی)
«بَثّ» به معنای پراکندگی است، چیزی که نمی‌توان آن را کتمان کرد و در اینجا به معنای‌ اندوه آشکار و پراکندگی خاطر است.



(قَالَ إِنَّمَا أَشْكُو بَثِّي وَحُزْنِي إِلَى اللّهِ وَأَعْلَمُ مِنَ اللّهِ مَا لاَ تَعْلَمُونَ) (گفت: «من غم و اندوهم را تنها به خدا شكوه مى‌كنم؛ و از خدا چيزهايى مى‌دانم كه شما نمى‌دانيد.)
علامه طباطبایی در تفسیر المیزان می‌فرماید: در مجمع البیان گفته است: کلمه بث به معنای‌ اندوهی است که صاحبش نتواند آن را کتمان کند و ناگزیر آن را می‌پراکند، و هر چیزی را که پراکنده و متفرق کنی آن را بث کرده‌ای. (دیدگاه شیخ طبرسی در مجمع البیان:)


۱. راغب اصفهانی، حسین، المفردات، ط دارالقلم، ج۱، ص۱۰۸.    
۲. طریحی، فخرالدین، مجمع البحرین، ت الحسینی، ج۲، ص۲۳۴.    
۳. یوسف/سوره۱۲، آیه۸۶.    
۴. مکارم شیرازی، ناصر، تفسیر نمونه، ج۱۰، ص۵۹.    
۵. مکارم شیرازی، ناصر، ترجمه قرآن، ص۲۴۵.    
۶. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه محمدباقر موسوی، ج۱۱، ص۳۱۹.    
۷. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ج۱۱، ص۲۳۳.    
۸. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۱۲، ص۲۸۱.    
۹. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۵، ص۴۴۴.    



مکارم شیرازی، ناصر، لغات در تفسیر نمونه، برگرفته از مقاله «بَثّ»، ص۹۶.    


رده‌های این صفحه : لغات سوره یوسف | لغات قرآن




جعبه ابزار