بَثّ (لغات‌قرآن)

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف

---

{{مرجع:}}
بَثّ: (اِنَّمآ اَشْکُوا بَثِّی)
«بَثّ» به معنای پراکندگی است، چیزی که نمی‌توان آن را کتمان کرد و در اینجا به معنای‌ اندوه آشکار و پراکندگی خاطر است.

---

(قَالَ إِنَّمَا أَشْكُو بَثِّي وَحُزْنِي إِلَى اللّهِ وَأَعْلَمُ مِنَ اللّهِ مَا لاَ تَعْلَمُونَ) (گفت: «من غم و اندوهم را تنها به خدا شكوه مى‌كنم؛ و از خدا چيزهايى مى‌دانم كه شما نمى‌دانيد.)
علامه طباطبایی در تفسیر المیزان می‌فرماید: در مجمع البیان گفته است: کلمه بث به معنای‌ اندوهی است که صاحبش نتواند آن را کتمان کند و ناگزیر آن را می‌پراکند، و هر چیزی را که پراکنده و متفرق کنی آن را بث کرده‌ای. (دیدگاه شیخ طبرسی در مجمع البیان:)

---