• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

بَثّ (لغات‌قرآن)

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف


منبع: بث (لغات‌قرآن)
مقالات مرتبط: بث (مفردات‌قرآن)، بثّ (مفردات‌نهج‌البلاغه)، بثّ.


بَثّ: (اِنَّمآ اَشْکُوا بَثِّی)
«بَثّ» به معنای پراکندگی است،
[۱] راغب اصفهانی، حسین، المفردات، ط دارالقلم، ج۱، ص۱۰۸.    
[۲] طریحی، فخرالدین، مجمع البحرین، ت الحسینی، ج۲، ص۲۳۴.    
چیزی که نمی‌توان آن را کتمان کرد و در اینجا به معنای‌ اندوه آشکار و پراکندگی خاطر است.
[۳] یوسف/سوره۱۲، آیه۸۶.    
[۴] مکارم شیرازی، ناصر، تفسیر نمونه، ج۱۰، ص۵۹.    



(قَالَ إِنَّمَا أَشْكُو بَثِّي وَحُزْنِي إِلَى اللّهِ وَأَعْلَمُ مِنَ اللّهِ مَا لاَ تَعْلَمُونَ) (گفت: «من غم و اندوهم را تنها به خدا شكوه مى‌كنم؛ و از خدا چيزهايى مى‌دانم كه شما نمى‌دانيد.)
[۵] مکارم شیرازی، ناصر، ترجمه قرآن، ص۲۴۵.    

علامه طباطبایی در تفسیر المیزان می‌فرماید: در مجمع البیان گفته است: کلمه بث به معنای‌ اندوهی است که صاحبش نتواند آن را کتمان کند و ناگزیر آن را می‌پراکند، و هر چیزی را که پراکنده و متفرق کنی آن را بث کرده‌ای.
[۶] طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه محمدباقر موسوی، ج۱۱، ص۳۱۹.    
[۷] طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ج۱۱، ص۲۳۳.    
(دیدگاه شیخ طبرسی در مجمع البیان:
[۸] طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۱۲، ص۲۸۱.    
[۹] طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۵، ص۴۴۴.    
)

۱. ↑ راغب اصفهانی، حسین، المفردات، ط دارالقلم، ج۱، ص۱۰۸.    
۲. ↑ طریحی، فخرالدین، مجمع البحرین، ت الحسینی، ج۲، ص۲۳۴.    
۳. ↑ یوسف/سوره۱۲، آیه۸۶.    
۴. ↑ مکارم شیرازی، ناصر، تفسیر نمونه، ج۱۰، ص۵۹.    
۵. ↑ مکارم شیرازی، ناصر، ترجمه قرآن، ص۲۴۵.    
۶. ↑ طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه محمدباقر موسوی، ج۱۱، ص۳۱۹.    
۷. ↑ طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ج۱۱، ص۲۳۳.    
۸. ↑ طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۱۲، ص۲۸۱.    
۹. ↑ طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۵، ص۴۴۴.    


• مکارم شیرازی، ناصر، لغات در تفسیر نمونه، برگرفته از مقاله «بَثّ»، ص۹۶.    


رده‌های این صفحه : لغات سوره یوسف | لغات قرآن
جعبه ابزار