بهشتی شدن با خضوع (قرآن)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
از صفات
مؤمنان خضوع در مقابل پروردگارشان است، که
پاداش آنها
بهشت است.
بهشت برای
مؤمنان خاضع، در مقابل
پروردگار حتمی است.
ان الذین ءامنوا وعملوا الصـلحـت واخبتوا الی ربهم اولـئک اصحـب الجنة هم فیها خــلدون. «کسانی که
ایمان آوردند و کارهای شایسته انجام دادند و در برابر پروردگارشان
خضوع و
خشوع کردند، آنها اهل بهشتند و جاودانه در آن خواهند ماند!» («اخبات» به
تواضع و خضوع و خشوع
تفسیر شده است.)
منظور از "اخبات
مؤمنین به سوی خدا"، اطمینان و
آرامش یافتنشان به یاد او و تمایل دلهایشان به سوی او است، بطوری که ایمان درون دلشان متزلزل نگشته، به این سو و آن سو منحرف نشوند و دچار
تردید نگردند، همانطور که
زمین محکم این چنین است، و اشیایی را که بر گرده خود دارد نمی‌لغزاند. در این
آیه خدای تعالی ایمان و
عمل صالح را مقید کرده به اخبات، و این دلالت دارد بر اینکه منظور از این مؤمنین عموم دارندگان ایمان نیست، بلکه طایفه خاصی از مؤمنین است، و آن افراد خاصی از مؤمنین هستند که اطمینان به
خدا دارند و دارای بصیرتی از ناحیه پروردگار خویشند، و این خصوصیت همان است که ما در صدر
آیات در تفسیر جمله "ا فمن کان علی بینة من ربه... " آورده و گفتیم: این آیات ما بین دو
طایفه خاص از مردم مقایسه می‌کند، یکی آنهایی که
اهل بصیرت الهی‌اند، و یکی آنهایی که
چشم بصیرت خود را از
دست داده‌اند.
جمله اخبتوا الی ربهم، ممکن است به یکی از سه معنی زیر باشد که در عین حال جمع هر سه نیز با هم منافاتی ندارد:
۱- مؤمنان راستین در برابر
خداوند خاضعند.
۲- آنها در برابر فرمان پروردگارشان تسلیمند.
۳- آنها به وعده‌های خداوند اطمینان دارند.
و در هر صورت اشاره به یکی از عالیترین صفات انسانی مؤمنان است که اثرش در تمام زندگی آنان منعکس است.
مرکز فرهنگ و معارف قرآن، فرهنگ قرآن، ج۶، ص۵۴۹، برگرفته از مقاله «خضوع».
