• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

بنی‌ لحیان

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف


تیره‌ای از قبیله هذیل بن مدرکه؛ نام یک غزوه است.


بنی لحیان فرزندان لحیان بن هذیل بن مدرکة بن الیاس بودند.
[۱] جمهره انساب العرب، ابن حزم، ص ۴۶۶    
[۲] اللباب فی تهذیب الانساب، ابن الأثیر، أبو الحسن، ج۳، ص۱۲۹    

نسب آن‌ها در مدرکه ، جد پانزدهم پیامبر صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم به هم می‌رسد.
[۳] جمهره انساب العرب، ابن حزم، ص ۴۶۶    

[۴] الاستیعاب فی معرفه الاصحاب، ابن عبد الب، ج۱، ص ۲۵    
[۵] اسد الغابه، ط الفکر، ابن الأثیر، أبو الحسن، ج۱، ص۲۰.    
بنی طابخه و بنی دابغه از مهم‌ترین زیر شاخه‌های بنی لحیان به شمار می‌روند.
[۶] انساب الاشراف، بلاذری، ج۱۱، ص۲۵۴.    
[۷] جمهره انساب العرب، ابن حزم، ص ۴۶۶    


بنی لحیان قومی صحرانشین نزدیک مکه بودند و در مناطقی چون رخمه،
[۸] معجم البلدان، یاقوت الحموی، ج۳، ص۳۹.    
هزوم،
[۹] معجم البلدان، یاقوت الحموی، ج۵، ص۴۰۶.    
البان
[۱۰] معجم قبائل العرب القدیمه والحدیثه، عمر رضا کحالة، ج۳، ص۱۰۱۰.    
[۱۱] المعالم الاثیره فی السنه والسیره، محمد حسن شُرَّاب، ص۲۳۵.    
از وادی‌ها ی شمال حجاز
[۱۲] معجم قبائل العرب القدیمه والحدیثه، عمر رضا کحالة، ج۳، ص۱۰۱۰.    
و به ویژه دره غران
[۱۳] السیرة النبویه، عبد الملک بن هشام، ج۲، ص۲۸۰.    
[۱۴] تاریخ طبری، الطبری، أبو جعفر، ج۲، ص۵۹۵.    
در ۸۷ کیلومتری شمال مکه
[۱۵] المعالم الاثیره فی السنه والسیره، محمد حسن شُرَّاب، ص۲۰۸.    
[۱۶] فرهنگ اعلام جغرافیایی، ص۲۹.
می زیستند. از سکونت آن‌ها میان مکه و مر الظهران در ۲۲ کیلومتری مکه نیز یاد شده است.
[۱۷] المعالم الاثیره فی السنه والسیره، محمد حسن شُرَّاب، ص۱۸۴، ۲۳۶.    



در منابع از نبرد حشاش/ خشاش در مکانی به همین نام در سرزمین بنی لحیان
[۱۸] المحبر، محمد بن حبیب البغدادی، ص۵۰۰.    
[۱۹] معجم ما استعجم، البکری الأندلسی، ج۲، ص۴۹۹.    
[۲۰] معجم قبائل العرب القدیمه والحدیثه، عمر رضا کحالة، ج۳، ص۱۲۱۴.    
میان آن‌ها و قبیله بنی خزاعه نام برده شده است.
[۲۱] معجم البلدان، یاقوت الحموی، ج۲، ص۲۶۱-۲۶۲.    
آنان در روزگار جاهلیت، بت سواع
[۲۲] الاصنام، ابن الکلبی، ص۹.    
را که به شکل زنی بود
[۲۳] سبل الهدی والرشاد فی سیره خیر العباد، الصالحی الشامی، ج۲، ص۱۷۹.    
و در جایی مشهور به «رهاط»
[۲۴] السیرة النبویه، عبد الملک بن هشام، ج۱، ص۷۸.    
[۲۵] معجم البلدان، یاقوت الحموی، ج۱، ص۴۴۹.    
یا وادی غران
[۲۶] معجم البلدان، یاقوت الحموی، ج۳، ص۱۰۷.    
قرار داشت،
[۲۷] معجم البلدان، یاقوت الحموی، ج۳، ص۲۷۶.    
[۲۸] المفصل فی تاریخ العرب قبل الاسلام، جواد علی، ج۱۱، ص۲۸۵.    
[۲۹] حجاز در صدر اسلام، ص۱۶۱.
در آیه ۲۳ نوح/۷۱ از این بت نام برده شده است. افراد قبیله بنی لحیان بر پایه رسم عرب، هنگام رفتن به زیارت کعبه و حج گزاری، نخست نزد بت خود محرم می‌شدند و پس از نیایش، تا ورود به مکه تلبیه می‌گفتند: «لبیک عن هذیل قد ادلجوا بلیل فی ابل و خیل: لبیک از جانب هذیل که با شتر و اسب شب پیمایی کرده‌اند.»
[۳۰] . تاریخ یعقوبی، ج۱، ص۲۵۵.
برخی تلبیه آن‌ها را چنین آورده‌اند: «لبیک، اللهم لبیک. لبیک، ابنا الیک. ان سواع طلبن الیک.»
[۳۱] المحبر، محمد بن حبیب البغدادی، ص۳۱۲.    
در رمضان سال هشتم ق. عمرو بن عاص به دستور پیامبر صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم مامور نابودی بت سواع شد.
[۳۲] المغازی، واقدی، ج۱، ص۶.    
[۳۳] الطبقات الکبری، ابن سعد، ج۲، ص۱۱۱.    


از مناسبات بنی لحیان با پیامبر صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم و مسلمانان در مکه، گزارشی در دست نیست. پس از هجرت او به یثرب، سفیان بن عبدالله بن نبیح لحیانی، از بزرگان این قبیله، مردم عرنه
[۳۴] تاریخ المدینه، عمر بن شبه النمیری البصری، ج۱، ص۴۶۸-۴۶۹.    
[۳۵] المعالم الاثیره فی السنه والسیره، محمد حسن شُرَّاب، ص۱۹۰.    
در حدود ۱۱ کیلومتری جنوب مکه
[۳۶] المعالم الاثیره فی السنه والسیره، محمد حسن شُرَّاب، ص۱۹۰.    
و پیرامون آن را برای حمله به مسلمانان گرد آورد.
[۳۷] . المغازی، ج۲، ص۵۳۲.
[۳۸] الطبقات الکبری، ابن سعد، ج۲، ص۳۹.    
[۳۹] عیون الاثر، ابن سید الناس، ج۲، ص۵۶.    
به دستور پیامبر صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم طی سریه‌ای که به دست عبدالله بن انیس انصاری سلمی جهنی
[۴۰] المغازی، واقدی،ج۲، ص۵۳۱-۵۳۳.    
در سی و پنجمین ماه هجرت انجام گشت، سفیان کشته شد.
[۴۱] الطبقات الکبری، ابن سعد، ج۲، ص۳۹.    


۴.۱ - نقش بنی لحیان در حادثه رجیع

بنی لحیان پس از نبرد احد (۳ق.) هفت تن از مردان قبایل عضل و قاره، از زیر شاخه‌های بنی خزیمه، را با تطمیع روانه مدینه کردند تا با تظاهر به اسلام از پیامبر صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم بخواهند گروهی از مسلمانان را برای آموزش قرآن و احکام اسلامی به قبیله آن‌ها بفرستد. از این رو، پیامبردر ماه صفر سال سوم
[۴۲] السیرة النبویه، عبد الملک بن هشام، ج۲، ص۱۶۹.    
[۴۳] الطبقات الکبری، ابن سعد، ج۲، ص۴۲.    
[۴۴] اسد الغابه، ط الفکر، ابن الأثیر، أبو الحسن، ج۴، ص۳۶۲.    
یا چهارم ق.
[۴۵] تاریخ طبری، الطبری، أبو جعفر، ج۲، ص۵۳۸.    
همراه آن‌ها ۶
[۴۶] تاریخ طبری، الطبری، أبو جعفر، ج۲، ص۵۳۸.    
یا ۱۰ تن از قاریان قرآن
[۴۷] المغازی، واقدی، ج۱، ص۳۵۴.    
(۶ تن مهاجر و چهار تن از انصار) را به سرپرستی مرثد بن ابی مرثد غنوی
[۴۸] الاستیعاب فی معرفه الاصحاب، ابن عبد الب، ج۳، ص۱۳۸۳.    
[۴۹] اسد الغابه، ط الفکر، ابن الأثیر، أبو الحسن، ج۴، ص۳۶۱-۳۶۲.    
یا عاصم بن ثابت بن ابی اقلح اوسی
[۵۰] الاستیعاب فی معرفه الاصحاب، ابن عبد الب، ج۲، ص۷۷۹-۷۸۰.    
[۵۱] معجم البلدان، یاقوت الحموی، ج۳، ص۲۹.    
[۵۲] الاصابه فی تمییز الصحابه، ابن حجر العسقلانی، ج۳، ص۴۶۱.    
روانه کرد. در گزارش دیگر واقدی، اعزام این گروه از جانب پیامبر برای آگاهی از اخبار قریش و مسیر نجد به سوی مکه بوده است.
[۵۳] المغازی، واقدی،ج۲، ج۱، ص۳۵۴.    

مسلمانان اعزامی نزدیک چاه آبی به نام «رجیع» متعلق به تیره لحیان از هذیل
[۵۴] السیرة النبویه، عبد الملک بن هشام، ج۲، ص۱۷۰.    
در ۷۰ کیلومتری مکه میان رابغ و جده ، از جانب ۱۰۰ تن از بنی لحیان با تیر و کمان و شمشیرهای آخته محاصره
[۵۵] المغازی، واقدی، ج۱، ص۳۵۵.    
و سه تن از آن‌ها به نام مرثد بن ابی مرثد، خالد بن بکیر ، و عاصم بن ثابت در مرحله اول کشته شدند.
[۵۶] السیرة النبویه، عبد الملک بن هشام، ج۲، ص۱۷۰.    
[۵۷] تاریخ طبری، الطبری، أبو جعفر، ج۲، ص۵۳۸-۵۳۹.    
خبیب بن عدی، عبدالله بن طارق، و زید بن دثنه به اسارت درآمدند. عبدالله در راه کشته شد و آن دو تن نیز به قریش فروخته شدند و آن‌ها به انتقام کشتگان خود در بدر، این دو تن را به دار آویختند. پس از این حادثه، پیامبر صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم مدتی بنی لحیان را در قنوت لعن می‌کرد.
[۵۸] الطبقات الکبری، ابن سعد، ج۲، ص۴۰.    
[۵۹] تاریخ یعقوبی، ج۲، ص۷۰.
ref>تاریخ طبری، الطبری، أبو جعفر، ج۲، ص۵۳۹.    


۴.۲ - تنبیه بنی لحیان و هم پیمانان ایشان

پیامبر صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم شش ماه پس از نبرد بنی قریظه در جمادی الاولی
[۶۰] تاریخ طبری، الطبری، أبو جعفر، ج۲، ص۵۹۵.    
یا ربیع الاول
[۶۱] المغازی، واقدی ج۲، ص۵۳۵.    
سال ششم ق. برای تنبیه بنی لحیان
[۶۲] المغازی، واقدی ج۲، ص۵۳۵.    
[۶۳] تاریخ طبری، الطبری، أبو جعفر، ج۲، ص۵۹۵.    
که افزون بر ماجرای رجیع به یهود بنی قریظه نیز پناه داده، در صدد انتقام از مسلمانان بودند، با ۲۰۰ سواره به سوی آن‌ها حرکت و وانمود کرد که آهنگ شام دارد و در صخیرات الیمام ، مکانی در راه مکه،
[۶۴] السیرة النبویه، عبد الملک بن هشام، ج۲، ص۲۷۹.    
به سوی «غران» شتافت. اما لحیانیان پیش از رسیدن او آگاه شدند و به کوه‌ها گریختند.
[۶۵] المغازی، واقدی ج۲، ص۵۳۶.    
[۶۶] السیرة النبویه، عبد الملک بن هشام، ج۲، ص۲۷۹-۲۸۰.    
[۶۷] تاریخ طبری، الطبری، أبو جعفر، ج۲، ص۵۹۵.    
این غزوه را از آن رو که در عسفان ، مکانی در ۸۵ کیلومتری شمال مکه، روی داد، به این نام خوانده‌اند.
[۶۸] المغازی، واقدی، ج۲، ص۵۳۵..    
[۶۹] الطبقات الکبری، ابن سعد، ج۲، ص۶۱.    
[۷۰] الکامل فی التاریخ، ابن الأثیر، ج۲، ص۱۸۸.    

بر پایه گزارشی، پیامبر صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم در همین غزوه، برای تنبیه هم پیمانان بنی لحیان و مسببان ماجرای رجیع، عمر بن خطاب را با سریه‌ای به سوی «قاره» و هلال بن حارث مزنی را به سوی بنی مالک بن فهر فرستاد که به کوه‌ها گریختند.
[۷۱] التنبیه و الاشراف، المسعودی، ص۲۱۸.    
از نقش لحیانی‌ها در رویدادهای زمان دو خلیفه نخست و امام علی علیه‌السّلام گزارشی در دست نیست؛ اما از بنی هذیل میان محاصره کنندگان عثمان یاد شده است.
[۷۲] انساب الاشراف، بلاذری، ج۱۱، ص۲۵۹-۲۶۰.    


مالک بن غنم بن سوید لحیانی معروف به متنخل هذلی از شاعران عرب در روزگار جاهلی بود.
[۷۳] . تاریخ یعقوبی، ج۱، ص۲۶۵.
دخترش امیمه بنت مالک بن غنم از جده‌های پیامبر صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم بوده است.
[۷۴] الطبقات الکبری، ابن سعد،ج۱، ص۵۲-۵۳.    
برخی جده رسول خدا را قلابه بنت حارث بن صعصعه از بنی لحیان دانسته‌اند.
[۷۵] الطبقات الکبری، ابن سعد، ج۱، ص۵۳.    
[۷۶] المعرفة و التاریخ، یعقوب بن سفیان الفسوی، ج۳، ص۲۶۶.    
[۷۷] تاریخ دمشق، ابن عساکر، أبو القاسم، ج۳، ص۹۷.    

ابوطریف نبیشة بن عبدالله بن شیبان راوی حدیث بود. پیامبر صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم او را نبیشة الخیر نامید.
[۷۸] اسد الغابه، ط الفکر، ابن الأثیر، أبو الحسن، ج۴، ص۵۳۴-۵۳۵.    
[۷۹] الاصابه فی تمییز الصحابه، ابن حجر العسقلانی، ج۶، ص۳۳۱.    
سلمة بن محبق از بنی لحیان، از اصحاب پیامبر صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم بود که در نبرد حنین (۸ق.) شرکت داشت.
[۸۰] انساب الاشراف، بلاذری، ج۱۱، ص۲۵۳-۲۵۴.    
سنان بن سلمة بن لحیان بن هذیل به سال ۵۰ق. از سوی معاویه، امیر مکران در شرق سیستان بود
[۸۱] . تاریخ یعقوبی، ج۲، ص۲۳۲.
[۸۲] اسد الغابه، ط الفکر، ابن الأثیر، أبو الحسن، ج۲، ص۳۰۸.    
و در دوران خلافت ابن زبیر (حک: ۶۴-۷۲ق.) از سوی مصعب بن زبیر ، بر بصره حکم راند.
[۸۳] انساب الاشراف، بلاذری،ج۷، ص۸۶.    
وی همچنین از فقیهان دوران ولید بن عبدالملک بن مروان (حک: ۸۵-۹۶ق.) بود.
[۸۴] . تاریخ یعقوبی، ج۲، ص۲۹۲.
بر پایه گزارشی، بنی لحیان هنگام محاصره مکه از سوی آل سعود به سال ۱۲۱۹ق. در شمار قبایل حامی وهابی‌ها بودند.
[۸۵] . تاریخ مکه، ص۵۸۹.



منابع
(۱). الاستیعاب، ابن عبدالبر (م. ۴۶۳ق.)، به کوشش البجاوی، بیروت، دار الجیل، ۱۴۱۲ق؛
(۲). اسد الغابه، ابن اثیر (م. ۶۳۰ق.)، بیروت، دار الفکر، ۱۴۰۹ق؛
(۳). الاصابه، ابن حجر العسقلانی (م. ۸۵۲ق.)، به کوشش علی معوض و عادل عبدالموجود، بیروت، دار الکتب العلمیه، ۱۴۱۵ق؛
(۴). الاصنام (تنکیس الاصنام)، هشام بن محمد کلبی (م. ۲۰۴ق.)، به کوشش احمد زکی، تهران، تابان، ۱۳۴۸ش؛
(۵). انساب الاشراف، البلاذری (م. ۲۷۹ق.)، به کوشش زکار و زرکلی، بیروت، دار الفکر، ۱۴۱۷ق؛
(۶). تاریخ المدینة المنوره، ابن شبه (م. ۲۶۲ق.)، به کوشش شلتوت، قم، دار الفکر، ۱۴۱۰ق؛
(۷). تاریخ الیعقوبی، احمد بن یعقوب (م. ۲۹۲ق.)، بیروت، دار صادر، ۱۴۱۵ق؛
(۸). تاریخ طبری (تاریخ الامم و الملوک)، الطبری (م. ۳۱۰ق.)، به کوشش محمد ابوالفضل، بیروت، دار احیاء التراث العربی؛
(۹). تاریخ مدینة دمشق، ابن عساکر (م. ۵۷۱ق.)، به کوشش علی شیری، بیروت، دار الفکر، ۱۴۱۵ق؛
(۱۰). تاریخ مکه، احمد السباعی (م. ۱۴۰۴ق.)، نادی مکة الثقافی، ۱۴۰۴ق؛
(۱۱). التنبیه و الاشراف، المسعودی (م. ۳۴۵ق.)، بیروت، دار صعب؛
(۱۲). جمهرة انساب العرب، ابن حزم (م. ۴۵۶ق.)، به کوشش گروهی از علما، بیروت، دار الکتب العلمیه، ۱۴۱۸ق؛
(۱۳). حجاز در صدر اسلام، صالح احمد العلی، ترجمه، آیتی، مشعر، ۱۳۷۵ش؛
(۱۴). سبل الهدی، محمد بن یوسف الصالحی (م. ۹۴۲ق.)، به کوشش عادل احمد و علی محمد، بیروت، دار الکتب العلمیه، ۱۴۱۴ق؛
(۱۵). السیرة النبویه، ابن هشام (م. ۲۱۳/۲۱۸ق.)، به کوشش السقاء و دیگران، بیروت، دار المعرفه؛
(۱۶). الطبقات الکبری، ابن سعد (م. ۲۳۰ق.)، به کوشش محمد عبدالقادر، بیروت، دار الکتب العلمیه، ۱۴۱۸ق؛
(۱۷). عیون الاثر، ابن سید الناس (م. ۷۳۴ق.)، بیروت، دار القلم، ۱۴۱۴ق؛
(۱۸). فرهنگ اعلام جغرافیایی و تاریخی در حدیث و سیره نبوی، محمد محمد حسن شراب، ترجمه، شیخی، تهران، مشعر، ۱۳۸۶ش؛
(۱۹). الکامل فی التاریخ، ابن اثیر (م. ۶۳۰ق.)، بیروت، دار صادر، ۱۳۸۵ق؛
(۲۰). اللباب فی تهذیب الانساب، ابن اثیر (م. ۶۳۰ق.)، به کوشش احسان عباس، بیروت، دار صادر؛
(۲۱). المحبر، ابن حبیب (م. ۲۴۵ق.)، به کوشش ایلزه لیختن شتیتر، بیروت، دار الآفاق الجدیده؛
(۲۲). المعالم الاثیره، محمد محمد حسن شراب، بیروت، دار القلم، ۱۴۱۱ق؛
(۲۳). معجم البلدان، یاقوت الحموی (م. ۶۲۶ق.)، بیروت، دار صادر، ۱۹۹۵م؛
(۲۴). معجم قبائل العرب، عمر کحاله، بیروت، الرساله، ۱۴۰۵ق؛
(۲۵). معجم ما استعجم، عبدالله البکری (م. ۴۸۷ق.)، به کوشش السقاء، بیروت، عالم الکتب، ۱۴۰۳ق؛
(۲۶). المعرفة و التاریخ، الفسوی (م. ۲۷۷ق.)، به کوشش الامری، بیروت، الرساله، ۱۴۰۱ق؛
(۲۷). المغازی، الواقدی (م. ۲۰۷ق.)، به کوشش مارسدن جونس، بیروت، اعلمی، ۱۴۰۹ق؛
(۲۸). المفصل، جواد علی، دار الساقی، ۱۴۲۲ق.


۱. ↑ جمهره انساب العرب، ابن حزم، ص ۴۶۶    
۲. ↑ اللباب فی تهذیب الانساب، ابن الأثیر، أبو الحسن، ج۳، ص۱۲۹    
۳. ↑ جمهره انساب العرب، ابن حزم، ص ۴۶۶    
۴. ↑ الاستیعاب فی معرفه الاصحاب، ابن عبد الب، ج۱، ص ۲۵    
۵. ↑ اسد الغابه، ط الفکر، ابن الأثیر، أبو الحسن، ج۱، ص۲۰.    
۶. ↑ انساب الاشراف، بلاذری، ج۱۱، ص۲۵۴.    
۷. ↑ جمهره انساب العرب، ابن حزم، ص ۴۶۶    
۸. ↑ معجم البلدان، یاقوت الحموی، ج۳، ص۳۹.    
۹. ↑ معجم البلدان، یاقوت الحموی، ج۵، ص۴۰۶.    
۱۰. ↑ معجم قبائل العرب القدیمه والحدیثه، عمر رضا کحالة، ج۳، ص۱۰۱۰.    
۱۱. ↑ المعالم الاثیره فی السنه والسیره، محمد حسن شُرَّاب، ص۲۳۵.    
۱۲. ↑ معجم قبائل العرب القدیمه والحدیثه، عمر رضا کحالة، ج۳، ص۱۰۱۰.    
۱۳. ↑ السیرة النبویه، عبد الملک بن هشام، ج۲، ص۲۸۰.    
۱۴. ↑ تاریخ طبری، الطبری، أبو جعفر، ج۲، ص۵۹۵.    
۱۵. ↑ المعالم الاثیره فی السنه والسیره، محمد حسن شُرَّاب، ص۲۰۸.    
۱۶. ↑ فرهنگ اعلام جغرافیایی، ص۲۹.
۱۷. ↑ المعالم الاثیره فی السنه والسیره، محمد حسن شُرَّاب، ص۱۸۴، ۲۳۶.    
۱۸. ↑ المحبر، محمد بن حبیب البغدادی، ص۵۰۰.    
۱۹. ↑ معجم ما استعجم، البکری الأندلسی، ج۲، ص۴۹۹.    
۲۰. ↑ معجم قبائل العرب القدیمه والحدیثه، عمر رضا کحالة، ج۳، ص۱۲۱۴.    
۲۱. ↑ معجم البلدان، یاقوت الحموی، ج۲، ص۲۶۱-۲۶۲.    
۲۲. ↑ الاصنام، ابن الکلبی، ص۹.    
۲۳. ↑ سبل الهدی والرشاد فی سیره خیر العباد، الصالحی الشامی، ج۲، ص۱۷۹.    
۲۴. ↑ السیرة النبویه، عبد الملک بن هشام، ج۱، ص۷۸.    
۲۵. ↑ معجم البلدان، یاقوت الحموی، ج۱، ص۴۴۹.    
۲۶. ↑ معجم البلدان، یاقوت الحموی، ج۳، ص۱۰۷.    
۲۷. ↑ معجم البلدان، یاقوت الحموی، ج۳، ص۲۷۶.    
۲۸. ↑ المفصل فی تاریخ العرب قبل الاسلام، جواد علی، ج۱۱، ص۲۸۵.    
۲۹. ↑ حجاز در صدر اسلام، ص۱۶۱.
۳۰. ↑ . تاریخ یعقوبی، ج۱، ص۲۵۵.
۳۱. ↑ المحبر، محمد بن حبیب البغدادی، ص۳۱۲.    
۳۲. ↑ المغازی، واقدی، ج۱، ص۶.    
۳۳. ↑ الطبقات الکبری، ابن سعد، ج۲، ص۱۱۱.    
۳۴. ↑ تاریخ المدینه، عمر بن شبه النمیری البصری، ج۱، ص۴۶۸-۴۶۹.    
۳۵. ↑ المعالم الاثیره فی السنه والسیره، محمد حسن شُرَّاب، ص۱۹۰.    
۳۶. ↑ المعالم الاثیره فی السنه والسیره، محمد حسن شُرَّاب، ص۱۹۰.    
۳۷. ↑ . المغازی، ج۲، ص۵۳۲.
۳۸. ↑ الطبقات الکبری، ابن سعد، ج۲، ص۳۹.    
۳۹. ↑ عیون الاثر، ابن سید الناس، ج۲، ص۵۶.    
۴۰. ↑ المغازی، واقدی،ج۲، ص۵۳۱-۵۳۳.    
۴۱. ↑ الطبقات الکبری، ابن سعد، ج۲، ص۳۹.    
۴۲. ↑ السیرة النبویه، عبد الملک بن هشام، ج۲، ص۱۶۹.    
۴۳. ↑ الطبقات الکبری، ابن سعد، ج۲، ص۴۲.    
۴۴. ↑ اسد الغابه، ط الفکر، ابن الأثیر، أبو الحسن، ج۴، ص۳۶۲.    
۴۵. ↑ تاریخ طبری، الطبری، أبو جعفر، ج۲، ص۵۳۸.    
۴۶. ↑ تاریخ طبری، الطبری، أبو جعفر، ج۲، ص۵۳۸.    
۴۷. ↑ المغازی، واقدی، ج۱، ص۳۵۴.    
۴۸. ↑ الاستیعاب فی معرفه الاصحاب، ابن عبد الب، ج۳، ص۱۳۸۳.    
۴۹. ↑ اسد الغابه، ط الفکر، ابن الأثیر، أبو الحسن، ج۴، ص۳۶۱-۳۶۲.    
۵۰. ↑ الاستیعاب فی معرفه الاصحاب، ابن عبد الب، ج۲، ص۷۷۹-۷۸۰.    
۵۱. ↑ معجم البلدان، یاقوت الحموی، ج۳، ص۲۹.    
۵۲. ↑ الاصابه فی تمییز الصحابه، ابن حجر العسقلانی، ج۳، ص۴۶۱.    
۵۳. ↑ المغازی، واقدی،ج۲، ج۱، ص۳۵۴.    
۵۴. ↑ السیرة النبویه، عبد الملک بن هشام، ج۲، ص۱۷۰.    
۵۵. ↑ المغازی، واقدی، ج۱، ص۳۵۵.    
۵۶. ↑ السیرة النبویه، عبد الملک بن هشام، ج۲، ص۱۷۰.    
۵۷. ↑ تاریخ طبری، الطبری، أبو جعفر، ج۲، ص۵۳۸-۵۳۹.    
۵۸. ↑ الطبقات الکبری، ابن سعد، ج۲، ص۴۰.    
۵۹. ↑ تاریخ یعقوبی، ج۲، ص۷۰.
۶۰. ↑ تاریخ طبری، الطبری، أبو جعفر، ج۲، ص۵۹۵.    
۶۱. ↑ المغازی، واقدی ج۲، ص۵۳۵.    
۶۲. ↑ المغازی، واقدی ج۲، ص۵۳۵.    
۶۳. ↑ تاریخ طبری، الطبری، أبو جعفر، ج۲، ص۵۹۵.    
۶۴. ↑ السیرة النبویه، عبد الملک بن هشام، ج۲، ص۲۷۹.    
۶۵. ↑ المغازی، واقدی ج۲، ص۵۳۶.    
۶۶. ↑ السیرة النبویه، عبد الملک بن هشام، ج۲، ص۲۷۹-۲۸۰.    
۶۷. ↑ تاریخ طبری، الطبری، أبو جعفر، ج۲، ص۵۹۵.    
۶۸. ↑ المغازی، واقدی، ج۲، ص۵۳۵..    
۶۹. ↑ الطبقات الکبری، ابن سعد، ج۲، ص۶۱.    
۷۰. ↑ الکامل فی التاریخ، ابن الأثیر، ج۲، ص۱۸۸.    
۷۱. ↑ التنبیه و الاشراف، المسعودی، ص۲۱۸.    
۷۲. ↑ انساب الاشراف، بلاذری، ج۱۱، ص۲۵۹-۲۶۰.    
۷۳. ↑ . تاریخ یعقوبی، ج۱، ص۲۶۵.
۷۴. ↑ الطبقات الکبری، ابن سعد،ج۱، ص۵۲-۵۳.    
۷۵. ↑ الطبقات الکبری، ابن سعد، ج۱، ص۵۳.    
۷۶. ↑ المعرفة و التاریخ، یعقوب بن سفیان الفسوی، ج۳، ص۲۶۶.    
۷۷. ↑ تاریخ دمشق، ابن عساکر، أبو القاسم، ج۳، ص۹۷.    
۷۸. ↑ اسد الغابه، ط الفکر، ابن الأثیر، أبو الحسن، ج۴، ص۵۳۴-۵۳۵.    
۷۹. ↑ الاصابه فی تمییز الصحابه، ابن حجر العسقلانی، ج۶، ص۳۳۱.    
۸۰. ↑ انساب الاشراف، بلاذری، ج۱۱، ص۲۵۳-۲۵۴.    
۸۱. ↑ . تاریخ یعقوبی، ج۲، ص۲۳۲.
۸۲. ↑ اسد الغابه، ط الفکر، ابن الأثیر، أبو الحسن، ج۲، ص۳۰۸.    
۸۳. ↑ انساب الاشراف، بلاذری،ج۷، ص۸۶.    
۸۴. ↑ . تاریخ یعقوبی، ج۲، ص۲۹۲.
۸۵. ↑ . تاریخ مکه، ص۵۸۹.


حوزه نمایندگی ولی فقه در امور حج و زیارت مقاله بنی لحیان    




جعبه ابزار